تاثیر رهبری فراگیر بر سازگاری شغلی با توجه به نقش میانجی عدالت تعاملی

هدف اصلی این تحقیق تعیین تاثیر رهبری فراگیر بر سازگاری شغلی با توجه به نقش میانجی عدالت تعاملی در بین مدیران و کارکنان شرکت های کوچک و متوسط شهرک صنعتی بیرجند بود. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی بوده و بر اساس ماهیت و نحوه گردآوری داده ها از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد و از نظر زمان نیز، از نوع مقطعی است. جامعه آماری این تحقیق کلیه مدیران و کارکنان شرکت های کوچک و متوسط شهرک صنعتی بیرجند بوده که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر اساس جدول کرجسی-مورگان، نمونه آماری پژوهش ۱۴۸ نفر مشخص شد. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس رهبری فراگیر از کارملی و همکاران (۲۰۱۰)؛ مقیاس سازگاری شغلی از داویس و لوفکویست (۱۹۸۴) و عدالت تعاملی از نیهوف و مورمن (۱۹۹۳) بود که ضرایب آلفای کرونباخ آن ها به ترتیب برابر با ۸۶۲/۰، ۹۲۶/۰ و ۷۹۹/۰ به دست آمد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS۲۵ برای آمار توصیفی و برای تعیین رابطه بین متغیرها از معادلات ساختاری با نرم افزار SmartPLS بهره گرفته شدند. نتایج پژوهش نشان داد که رهبری فراگیر بر عدالت تعاملی و سازگاری شغلی تاثیر مثبت و معنی داری دارد؛ همچنین تاثیر مثبت و معنی داری عدالت تعاملی بر سازگاری شغلی تایید شد. در نهایت نیز میانجی گری عدالت تعاملی در رابطه بین رهبری فراگیر و سازگاری شغلی در بین مدیران و کارکنان شرکت های کوچک و متوسط شهرک صنعتی بیرجند تایید شد.