مدیریت سوانح شهری توسط شهرداری ها از دیدگاه توسعه پایدار

فرسودگی, بیشتر شهرهای باسابقه و تاریخی ایران را تحت تائی خود قرار داده است. این بافت ها همراه با گنجینه هایی از خاطرات اجتماعی, در گذر زمان در برابر وقوع بحران ها به ویژه زلزله بسیار آسیب پذیر گشته اند. توجه به مدیریت بحران در این بافت ها ضرورتی ویژه دارد. کار بست اصول مدیریت بحران می تواند کمک موثری در بهبود وضعیت زیست محیطی, سکونت و ایمنی شهر در برابر حوادث احتمالی داشته و تحقق مفهوم شهر ایمن را باعث خواهد شد. امروزه در بحث توسعه پایدار، بکارگیری مدیریت بحران در بافت های فرسوده شهرهای بزرگ بیشتر احساس می شود. بافت های فرسوده شهری دارای مشکلات متعددی در زمینه های کالبدی، محیطی، اجتماعی و اقتصادی هستند، که زندگی ساکنان در این گونه بافت ها را با مشکل مواجه ساخته است. بر اساس بررسی های انجام شده، حدود درصد جمعیت کشور در معرض خطرات ناشی از وقوع زلزله قرار دارند. از این رو، بافت های فرسوده به دلیل مشکلات موجود از آسیب پذیری بالایی در صورت وقوع زلزله برخوردارند. با این وجود در تهیه طرح های بهسازی بافت های فرسوده و سایر طرح های شهری، از نظریه های مدیریت بحران زلزله در خصوص راهکارهای کاهش آسیب پذیری شهر در برابر زلزله، استفاده نمی شود. راهکارهایی که مدیریت بحران زلزله به منظور کاهش آسیب پذیری بافت های شهری ارائه می دهد، در ارتباط با زمینه هایی است که در نظام شهرسازی و مخصوصا برنامه ریزی بهسازی بافت های فرسوده، مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

نظام شهرسازی ، فرسودگی ، ایمنی شهری