بررسی و مقایسه ویژگی های عملکردی صمغ های کتیرا، خرنوب و قدومه شیرازی جهت پوشش دهی گوجه فرنگی

با توجه به ضایعات بالای گوجه فرنگی در ایران هدف از این تحقیق معرفی برخی صمغ های بومی ایران شامل کتیرا، خرنوب و قدومه شیرازی جهت پوشش دهی این میوه و نیز بررسی و مقایسه ویژگی های عملکردی آن ها بود. نتایج حاصل حاکی از آن بود که محلول صمغ قدومه شیرازی بیشترین ضریب پخش شوندگی ( mN/m۹۲/۲۲-) را بر سطح گوجه فرنگی داشت و پس از آن به ترتیب صمغ های کتیرا (mN/m ۲۳/۴۳-) و خرنوب (mN/m ۷۴/۴۴-) قرار داشتند. همچنین صمغ کتیرا بیشترین و صمغ قدومه شیرازی کمترین ویسکوزیته ظاهری را نشان دادند. ارزیابی ویژگی های فیلم حاصل از صمغ ها نشان داد که صمغ های کتیرا و خرنوب قابلیت تشکیل فیلم هایی شفاف، بی رنگ و انعطاف پذیر را داشتند؛ در حالی که فیلم حاصل از صمغ قدومه شیرازی تا حدی کدر با رنگی متمایل به سبز بود و انعطاف پذیری کمتری نسبت به دو فیلم دیگر داشت. ممانعت فیلم های کتیرا و خرنوب در برابر نفوذ بخار آب به طور معنی داری بیشتر از فیلم قدومه شیرازی بود) ۰۵/۰(p<. با توجه به داده های حاصل می توان نتیجه گیری کرد که با وجود آن که صمغ قدومه شیرازی ضریب پخش شوندگی بالاتری بر سطح گوجه فرنگی داشت اما صمغ های خرنوب و کتیرا به علت ایجاد فیلمی با شفافیت، گرانروی و ممانعت در برابر نفوذ آب بالاتر و حلالیت بیشتر در آب گزینه های مناسب تری جهت به کار گیری به عنوان پوشش گوجه فرنگی می باشند.

کلیدواژه ها:

Coating ، Fruit ، Hydrocolloid ، Wettability ، پوشش دهی ، میوه ، هیدروکلوئید ، قابلیت پخش شوندگی