بررسی نقش گردشگری پایدار در ایجاد اشتغال در روستاهای سنتی ایران (مطالعه موردی روستای تاریخی شحنه در استان یزد)

یکی از بخش هایی که بدون کمترین آسیب به محیط زیست قادر به ایجاد اشتغال، ارزش افزوده و حتی ورود ارز به کشور می باشد، بخش گردشگری می باشد. تجربه کشورهای جهان نشان می دهند که هر چه سیاست های یک کشور به سمت گسترش صنعت گردشگری داخلی و بین المللی باشد روند تخریب محیط زیست ، شفاف سازی اطلاعات و حتی امنیت آن کشور بیشتر می گردد. از آنجا که جهت حمایت از صنعت گردشگری نیاز به حمایت های دولت ، قوانین شفاف و زیرساخت های مناسب می باشد بر این اساس مسئله اصلی تحقیق آن است که آیا توجه به روستاهای سنتی که افراد بومی منطقه یا بخش خصوصی کارگزار اصلی آن است می توان به به این مهم دست یافت . به این منظور با استفاده از پرسشنامه که از گردشگران روستای تاریخی شحنه و صاحب نظران در زمینه گردشگری استان جمع آوری شده است به بررسی این موضوع پرداخته شده است . همچنین در این تحقیق از الگوی اقتصاد سنجی برای بررسی عوامل موثر بر توسعه پایدار در بخش گردشگری و همچنین الگوی SWOT جهت تعیین استراتژیهای مناسب جهت رفع موانع و دستیابی به اهداف بهره گرفته شده است بر طبق نتایج تحقیق دادهها می توان بیان نمود که عدم وجود اطلاعات کافی از شرایط روستای شحنه بزرگترین مانع پیشرفت گردشگری در آن منطقه شده است و شرایط آب و هوایی ، بومی بودن و سنتی بودن سازهها، آداب و سنن و مهمان نوازی ساکنین مهمترین علل جذب گردشگران به آن منطقه می باشد. همچنین گردشگری قادر بوده است که زمینه اشتغال نزدیک به ۶۰ درصد ساکنین روستا را ایجاد نماید.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، اشتغال ، ارزش افزوده ، صنعت گردشگری ، شرایط آب و هوایی ، گردشگری روستایی .