نقش بهسازی و بازآفرینی شهری در منزلگاه های غیر رسمی (نمونه موردی کلان شهر مشهد)

گسترش سکونتگاه های غیررسمی و فقیر در اطراف شهرها و به ویژه کلان شهرها، منجر به قطب بندی اقتصادی و اجتماعی در مناطق شهری و بروز نابرابری در دسترسی به امکانات و خدمات شهری شده است . قطب بندیهای اقتصادی و عدم دسترسی به امکانات عمومی یکی از وجوه بارز بی عدالتی و افزایش نابرابریها در شهرهاست . این تحقیق از نوع کیفی و روش تحقیق از نوع توصیفی ، جامعه آماری، ساکنین سکونتگاه غیررسمی کلانشهر مشهد می باشد.گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای و برداشت های میدانی ، تجزیه وتحلیل داده ها از آمار استنباطی و آزمون هایی نظیر (همبستگی پیرسون و فریدمن ) برای بررسی نقش بازآفرینی شهری در جهت ارتقاء عدالت اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی بهره گیری شده است . همچنین با استفاده از مدل برنامه ریزی استراتژیک SWTO عوامل درونی (قوت و ضعف ) عوامل بیرونی (فرصت و تهدید) از طریق مطالعات اسنادی و مدارک موجود و با استفاده از نظرات کارشناسان در قالب پرسشنامه جمع آوری و تحلیل شده است . نتایج پژوهش موجود نشان می دهد، مهم ترین مولفه های تاثیرگذار بر بازآفرینی شهری در سکونتگاه های غیر رسمی مشهد ازلحاظ بعد کالبدی و عملکردی، تمایل ساکنین به بهبود شرایط کالبدی، بهسازی محدوده ، برقراری امنیت ، ایجاد فضاهایی برای برنامه های فرهنگی و فعالیت های داوطلبانه ، دستیابی به استقلال و خودکفایی می باشد. مهم ترین مولفه های تاثیرگذار بر ارتقاء عدالت اجتماعی مولفه های (انصاف ، برابری، تنوع فعالیت و وجود پاتوق های اجتماعی ) می باشد.

کلیدواژه ها:

بهسازی شهری ، سکونتگاه غیررسمی ، کلان شهر مشهد.