بررسی تاثیر ویژگی های فردی مدیرعامل بر کیفیت گزارشگری مالی با تاکید بر نقش تعدیل کننده راهبری شرکتی

در پی رسوایی های مالی اخیر، اطمینان و اعتماد سرمایه گذاران به سیستم گزارشگری مالی تضعیف شده و کیفیت گزارشگری مالی به عنوان عامل مهمی در تعیین اعتبار و قابلیت اعتماد ارقام گزارش شده تبدیل گشته است. فرض اصلی نظریه سطوح فوقانی این است که تجارب، ارزش ها و ویژگی های مدیران بر ادراک و نتیجتا بر تصمیمات آنها اثر می گذارد. این نظریه فرض می کند که تصمیمات مدیران عامل عمدتا تحت تاثیر عوامل شناختی، روانی و اجتماعی قرار می گیرد. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ویژگی های مدیرعامل و کیفیت گزارشگری مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با توجه به نقش تعدیل کننده راهبری شرکتی است. نمونه آماری شامل ۸۸ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۶-۱۴۰۱ می باشد. جهت آزمون فرضیات از مدل رگرسیونی خطی چند متغیره با استفاده از داده های ترکیبی به روش کمترین مجذورات تعمیم یافته استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیات نشان می دهد که مدت تصدی و دانش مالی مدیرعامل رابطه مثبت و معنی داری با کیفیت گزارشگری مالی دارد. بعلاوه، مکانیزم های راهبری شرکتی تاثیر ویژگی های مدیرعامل بر کیفیت گزارشگری مالی را تعدیل نکرده است.

کلیدواژه ها:

کیفیت گزارشگری مالی ، بیش اعتمادی مدیریت ، نظریه سطوح فوقانی