بررسی تطبیقی تعیین میزان دریافت تابش انرژی خورشیدی در جبهه شمالی مدارس دوره قاجار شیراز (به روش قانون کسینوس و نقاله خورشیدی)

در این پژوهش سعی بر آن است که نظام قانون مند مسلط بر معماری ایرانی که نمودی فاخر از انطباق کالبد بنا با شرایط اقلیمی و استفاده حداکثری از میزان دریافت انرژی خورشیدی ورای آن چه که به عنوان اصول پایداری در معماری سنتی مدارس ایران مطرح می شود، بیان گردد. هدف از این پژوهش، بررسی کالبدی حیاط مرکزی مدارس دوره قاجار شیراز با توجه به میزان دریافت تابش انرژی خورشیدی و تاثیر سایه بر میزان تابش است. در این راستا پژوهش پیش رو به این سوال پاسخ خواهد داد که: میزان دریافت تابش انرژی خورشیدی چه تاثیری بر جهت گیری مدارس ثبت شده دوره قاجار در شیراز داشته است؟ روش تحقیق در این پژوهش، ترکیبی از ارزیابی نمونه های موردی ثبت شده و موجود با شیوه جمع آوری اطلاعات از مطالعات اسناد کتابخانه ای و مشاهده های میدانی است. در این پژوهش مدارس ثبت شده دوره قاجار مورد بررسی قرار گرفته و سپس نقد و تجزیه و تحلیل گردیده اند. سپس با توصیف های تحلیلی، استنتاجی و طبقه بندی آن ها احکام لازم صادر گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که مناسب ترین جهت گیری مدارس دوره قاجار شیراز از نظر دریافت میزان تابش انرژی خورشیدی در جبهه شمالی حیاط مرکزی مدارس، محدوده زاویه ۲۵ درجه چرخش نسبت به شمال است.

کلیدواژه ها:

جهت گیری ، تابش خورشیدی ، مدارس دوره قاجار ، حیاط مرکزی ، شیراز