اثربخشی روان نمایشگری، بر تصمیم گیری و قلدری نوجوانان دختر ۱۱ تا ۱۴ سال شهر یزد

محافظت از نوجوان در برابر شرایط پرگزند امروزی می تواند برای والدین چالش برانگیز و حتی ترسناک باشد. یکی از مهم ترین مشکلات نوجوانان در مسیر رشد، قلدری است که به نوعی، مرحله تصمیم گیری را نیز در بین نوجوانان با معضلاتی مواجه ساخته است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی روان نمایشگری، بر تصمیم گیری و قلدری با روش نیمه تجربی به روش مداخله ای همراه با گروه آزمایش و کنترل (مبتنی بر پیش آزمون و پس آزمون) انجام شد. جامعه آماری در این مطالعه، کلیه دانش آموزان دختر مدارس مقطع متوسطه اول شهر یزد و نمونه آماری نیز، تعداد ۳۰ از این دانش آموزان بود که به صورت تصادفی در دو گروه متوازن ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارگردآوری اطلاعات، پرسشنامه سبک های تصمیم گیری (اسکات و بروس، ۱۹۹۵) و قلدری (سولبرگ و اولوئوس، ۲۰۰۳) بود. جهت تحلیل داده ها نیز، از آزمون های تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری در نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ استفاده گردید. نتایج نشان داد که روان نمایشگری، بر تصمیم گیری عقلانی، شهودی و وابستگی و اجتنابی نوجوانان تاثیر معنادار داشت؛ اما اثر آن بر تصمیم گیری آن نوجوانان تائید نشد. همچنین روان نمایشگری، بر قلدری و زد و خورد نوجوانان تاثیر معنادار داشت اما اثرات آن بر قربانی شدن نوجوانان مورد تائید قرار نگرفت. از این رو، به نظر می رسد، آموزش های مرتبط با روان نمایشگری، در صورت استفاده از کارشناسان روان شناسی خبره می تواند با تقویت حس بهتر زندگی کردن و همچنین افزایش خوداتکایی و تکیه بر توانایی فردی نوجوانان چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت میزان تردید در تصمیم گیری را کاهش و تا حدود زیادی نیز به تقویت اعتماد به نفس نوجوانان در مقابله با شیوه های مختلف قلدری یاری رساند.

کلیدواژه ها:

روان نمایشگری ، سبک های تصمیم گیری ، قلدری ، نوجوانان دختر