بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبت اندیشی بر سازگاری اجتماعی در مادران دارای فرزند معلول

وجود کودک معلول در خانواده منجر به بروز آسیب ها و مشکلات متعددی می شود یکی از این پیامدها سازگاری اجتماعی است لذا این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبت اندیشی بر سازگاری اجتماعی مادران دارای فرزند معلول جسمی و حرکتی شهر یزد بر روی ۴۰ مادر دارای فرزند معلول انجام شد. مادران دارای فرزند معلول جسمی و حرکتی در دو گروه آموزش مثبت اندیشی و گواه تقسیم و به پرسشنامه سازگاری اجتماعی پاسخ دادند. یافته ها نشان داد رواندرمانی مثبت اندیشی بر سازگاری اجتماعی این مادران تاثیر معناداری داشته و دو متغیر در پس آزمون، افزایش معناداری نسبت به پیش آزمون داشتند لذا مداخله رواندرمانی مثبت اندیشی در جهت افزایش سازگاری اجتماعی مادران دارای فرزند معلول موثر است .

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت اندیشی ، سازگاری اجتماعی ، مادران دارای فرزند معلول ، معلول جسمی و حرکتی