انباشت خشکه دارهای خرد در فاز کاهش پایه ها در مراحل تکاملی توده های آمیخته راش

خشکه­دار خرد یک جزء جدایی ناپذیر از اکوسیستم­های جنگل است و کمی کردن اندازه آن نقش مهمی در مدیریت اکوسیستم­های جنگلی خواهد داشت. فاز کاهش پایه­ها یکی از مهم­ترین فازهای تحولی در روند تکامل توده­ها­ است. این پژوهش با هدف بررسی ویژگی­های کمی و کیفی خشکه­دارهای خرد در فاز کاهش پایه­ها در پارسل ۳۱۹ بخش گرازبن از جنگل­های کمتر دست خورده خیرود نوشهر انجام شد. به این منظور سه قطعه نمونه یک هکتاری در این فاز انتخاب و تمامی خشکه دارهای بزرگ تر از ده سانتی متر به روش آماربرداری صد درصد اندازه­گیری شد. در قطعات نمونه یک هکتاری پنج قطعه نمونه چهار مترمربعی انتخاب و سپس مشخصات تمامی خشکه­دارهای کمتر از ۱۰ سانتی­متر شامل قطر، ارتفاع یا طول، نوع گونه و مشخصات کیفی شامل شکل و درجه پوسیدگی ثبت شد. بر اساس نتایج به دست آمده گونه راش بیشترین فراوانی (۵۴ درصد) را در بین خشکه­دارها داشت و بعد از آن ممرز و دیگر گونه­ها به ترتیب ۴۲ و چهار درصد از فراوانی خشکه­دارها را به خود اختصاص دادند. کلاسه قطری ۵-۱ سانتی­متری و ۱۰-۵ سانتی­متری به ترتیب ۵/۶۲ درصد و ۵/۳۷ درصد از فراوانی خشکه­دارها را در برداشتند. حجم متوسط خشکه­دارهای خرد در مجموع سه قطعه نمونه، ۹/۴۵ و به­طور متوسط ۳/۱۵ مترمکعب در هکتار به دست آمد که ۴/۴۲ درصد از انباشت کل خشکه­دارها (مجموع خشکه­دار درشت و خرد) را در این فاز شامل شد. در این فاز هیچ خشکه­داری با درجه پوسیدگی چهار مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

تکامل توده ، خشکه دار خرد ، راش ، فاز کاهش پایه ها