مضامین اخلاقی در دیوان فهمی استرآبادی

ادبیات فارسی، از دیر باز جلوه گاه ناب ترین و زیباترین مضامین اخلاقی و تعلیمی بوده و در هر دوره بخش زیادی از شعر فارسی به پند، موعظه و حکمت اختصاص داشته است که باعث غنای ادبیات فارسی شده است. فهمی استرآبادی از شاعران خوش ذوق پارسی گوی قرن دهم هجری، که شعرش سرشار از مضامین اخلاقی است. هدف از این تحقیق بازتاب مضامین اخلاقی در اشعار فهمی می باشد. این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای به بررسی و تحلیل مضامین اخلاقی در شعر شاعر مذکور می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد در اشعارفهمی، موضوعات اخلاقی و تعلیمی که تلفیق یافته از آموزه های عرفانی و صوفیانه است؛ بازتابی گسترده دارد. وی در شعر خود به فضایل اخلاقی چون: استغنا، دوری از نفاق و تزویر، تواضع، رازداری، وفای عهد، توکل، اخلاص، دوری از تکبر، احسان و... تاکیددارد و همچنین به ترک رذایل اخلاقی مانند تکبر و خود رایی رو...توصیه می کند.

کلیدواژه ها:

فهمی استرآبادی ، دیوان ، فضایل اخلاقی ، رذایل اخلاقی