ارزیابی محیط آموزشی دانشکده ی دندان یزشکی اردبیل بر اساس مدل DSLES

مقدمه: مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی محیط آموزشی دانشکده ی دندان پزشکی از دیدگاه دانشجویان دندان پزشکی اردبیل بر اساس مدل DSLES انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی، ۱۹۷ دانشجوی پیش بالینی و بالینی دانشکده ی دندان پزشکی اردبیل مشغول تحصیل در سال ۱۴۰۰ مورد بررسی قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه DSLES نسخه ی ۴۸ سوالی استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون T-test انجام پذیرفت (سطح معنی داری p value<۰/۰۵). یافته ها: نتایج تحلیل ۷ مولفه ی محیط آموزشی بر اساس پرسش نامه ی DSLES نشان داد که به ترتیب میانگین و انحراف استاندارد روابط بین دانشجویان (۰/۵۰±۲/۱۸) سازمان دهی برنامه ی آموزشی (۰/۴۹±۲/۱۶)، تناسب ففعالیت های آموزشی با اهداف آموزشی (۰/۴۶±۱/۸۱) توجه به دغدغه های دانشجویان (۰/۴۹±۱/۷۰) توسعه ی فعالیت های یادگیری و فوق برنامه (۰/۴۷±۱/۶۶) انعطاف برنامه ی آموزشی (۰/۴۳±۱/۶۱) و جو عاطفی (۰/۴۱±۱/۵۴) می باشد. همچنین میانگین و انحراف استاندارد در کل پرسش نامه (محیط آموزشی) برابر (۰/۳۰±۱/۸۲) برآورد گردید. همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در وضعیت محیط آموزشی دانشکده ی دندان پزشکی اردبیل از دیدگاه دانشجویان دندان پزشکی اردبیل بر اساس جنسیت وجود ندارد (p value>۰/۰۵)، اما تفاوت معنی داری بر اساس دوره ی آموزشی پری کلینیک و کلینیک وجود داشت (p value<۰/۰۵). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پیشنهاد می شود. توجه بیشتری به انعطاف پذیری در محتوای برنامه ی درسی و همچنین به راهای ارتباطی بیشتر بین دانشجویان و مسوولین دانشکده جهت پاسخ به دغدغه های آن ها اندیشیده شود.

کلیدواژه ها:

آموز ش دندان پزشکی ، محیط ، برنامه درسی