بررسی سهم نسبی سازه های فراتشخیصی در پیش بینی اختلال وسواسی - اجباری در یک جمعیت بالینی: عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی، عدم تحمل آشقتگی

مقدمه: اختلال وسواسی - اجباری، با سیر مزمن، ناهمگنی در علائم و مقاومت در برابر تغییر و همچنین به عنوان یکی از ناتوان کننده ترین اختلال های اضطرابی، لزوم پرداختن فزاینده به ماهیت آسیب شناسی چندبعدی، پیچیده و فراتشخیصی این اختلال را نمایان می سازد. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی سهم فرآیندهای فراتشخیصی همچون عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی در پیش بینی اختلال وسواسی - اجباری در جمعیت بالینی است. روش: در پژوهش همبستگی - مقطعی حاضر، ۱۵۵ آزمودنی مبتلا به اختلال وسواسی - اجباری مراجعه کننده به درمانگاه های بیمارستان روانپزشکی روزبه، بیمارستان آیت الله طالقانی (بخش روانپزشکی) و بیمارستان روانپزشکی ایران، به روش در دسترس انتخاب شدند و نسخه تجدیدنظر شده پرسشنامه وسواسی - اجباری، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی، مقیاس تحمل آشفتگی و پرسشنامه همجوشی شناختی را تکمیل کردند. داده های پژوهش با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی با اختلال وسواسی - اجباری، رابطه معناداری داشتند. همچنین بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، متغیرهای مذکور به طور کلی قادر به پیش بینی ۶۹ درصد از واریانس اختلال وسواسی - اجباری شدند که از این میان، نقش تبیین کنندگی همجوشی شناختی نسبت به سایر متغیرها بیشتر بود. بحث و نتیجه گیری: طبق یافته های پژوهش حاضر، سازه های فراتشخیصی همچون عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی قادر به پیش بینی اختلال وسواسی - اجباری هستند و این یافته می تواند گام مهمی در پیشبرد و توسعه پروتکل های فراتشخیصی در درمان این اختلال محسوب شود.

کلیدواژه ها:

اختلال وسواسی - اجباری ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، همجوشی شناختی ، عدم تحمل پریشانی