اقدام پژوهی : چگونه توانستم به پیشرفت تحصیلی دانش آموز دارای اوتیسم با درجه پایین کمک کنم ؟

هر سال با آغاز سال تحصیلی ،در بعضی از دانش آموزان رفتارهایی خاص می بینیم که توجه معلم را جلب می کند. ناتوانی در برقراری رابطه با دانش آموزان دیگر،اختلال در گفتار، تکرار کلمات و جملاتی که گفته می شد، بی قراری ، گذاشتن پاها روی میز، با دست کوبیدن روی میز و لجبازی کردن نمونه رفتارهایی بود که من درکلاس از یکی از دانش آموزان خود مشاهده می کردم. بنابراین برآن شدم تا از اقدام پژوهی که نوعی تحقیق در میدان های واقعی کار و زندگی است کمک بگیرم تا به عنوان یک پژوهشگر بتوانم با حفظ اصول تحقیقات به پیشرفت دانش آموز خود در زمینه آموزشی کمک نمایم . در اقدام پژوهی حاضر من تصمیم به این گرفته ام روی این موضوع که چگونه توانستم به پیشرفت تحصیلی دانش آموز دارای اوتیسم با درجه پایین کمک کنم ؟ به جمع آوری اطلاعات پرداختم و بتدریج راهکارهای پیشنهادی و علمی را اجرا کردم و در این امر خانواده هم مساعدت لازم را ارائه نمود و این کار باعث بهبود وضع دانش آموز شد.از آنجایی که با توجه به علائم رفتاری و تشخیص روانپزشک متخصص ، این دانش آموز دارای اختلال اتیسم بود،نیاز به روش های خاص برای یادگیری داشت . آموزش مساله ای است که هرطیفی از جامعه باید از آن بهره مند شود اما این افراد به دلیل شرایط ویژه ای که دارند برای بهره گیری از شرایط نیازمند آموزش متفاوت تر هستند. تعیین روش آموزشی مناسب برای کودکان دارای اتیسم باید مبتنی بر نیازهای فردی هر کودک باشد.صرف نظر از سطح ناتوانی کودک،مطالعات نشان می دهدکه کودکان طیف اتیسم به خوبی به مجموعه ی آموزشی بسیار سازمان یافته با حمایت های مقتضی و منطبق با نیازهای فردی شان پاسخ می دهند.برنامه آموزشی باید بر اساس علایق کودک بوجود آید و بیشتر از آموزش های دیداری استفاده کرد. همچنین یادگیری در پایه اول ابتدائی ،اساس سایر پایه ها است .بنابراین بنده با مطالعه کتاب ها و مقالات علمی معتبر روش علمی ABA را برای آموزش به این دانش آموز بکار بردم.

کلیدواژه ها:

بیماری ، اوتیسم ، درجه پایین ، پیشرفت درسی