بررسی عدالت محوری در آموزش و پرورش

هدف اصلی این پژوهش ، بررسی عدالت محوری در آموزش و پرورش ایران است . میان عدالت و همه جانبه نگری ، رابطه ای وثیق وجود دارد. ”کل نگری ” آنچنان که در تعریف عدالت آمده است : ”اعطاء کل ذی حق ، حقه ” پیش نیازی اساسی در برقراری و استقرار عدالت در هر نظامی است . چرا که در احصاء روابط یک سیستم و قضاوت در مورد کیفیت این روابط ، هر گونه جزء نگری و فراغت از فراسیستم ها و یا سیستم های هم ارز با یک سیستم ، خواسته یا ناخواسته ، لاجرم ما را به دامن ظلم خواهد کشاند. چه بسا در یک زیر مجموعه به خیال خود عدالتی را برقرار کرده باشیم ، در حالی که با نگاهی کلان تر، آن عمل ظلمی را در حق دیگر سیستم ها روا دارد.اگر نظام آموزشی را به صورت یک سیستم که دارای ورودی ، خروجی و فرآیندی است که در زمینه ای به عنوان محیط فعالیت می کند ببینیم ، در برقراری عدالت باید نگاهی کلان به همه این اجزاء وجود داشته باشد. باید در نظر داشت که ”ورودی ” ها به نظام آموزشی ، اعم از دانش آموز، معلم ، منابع مالی و دیگر منابع ، بر اساس عدالت گزینش شده باشند؛ ”فرآیند”های برنامه درسی ، مدیریت آموزشی ، ارزشیابی تحصیلی عادلانه بوده و همچنین اصل رعایت عدالت را در ”رابطه نظام آموزشی ” با محیط اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی در نظر داشت .

کلیدواژه ها:

عدالت محوری ، آموزش ، تخصیص نیرو ، دانش آموز