ارتباط بین مدیریت دانش و میزان کارآفرینی در آموزش و پرورش

مدیریت دانش مخصوصا در سیستم های آموزشی مطالعه استراتژی ، فرایند و فن آوری به منظور کسب ، انتخاب، سازماندهی ، تصمیم وکاربرد تخصص ها و اطلاعات حیاتی برای کسب وکار جهت بهبود کیفیت تصمیم گیری و بهره وری سازمان است . همچنین فرایندی است که به سازمانها جهت تسلط بر اطلاعات و دانش مهم که بخشی از حافظه سازمان است و معمولا در یک قالب بدون ساختار بوده در یک قالب و شکلی که بتواند بین افراد مبادله شود، وجود داشته باشد و دانش که شکلی از سرمایه است در کل سازمان برای موفقیت سازمان توسعه یابد. سازمانهایی که مدیریت دانش را در قابلیت اصلی خود مستقر کرده اند، تفاوت چشمگیری نسبت به سایر سازمانها دارند از جمله این تغییرات سرعت فرایندها، شناسایی و سازگاری با تغییرات، حفظ و رشد دارایی های فکری و مزیت رقابتی پایدار از طریق خلاقیت مستمر است . بدون تردید دانش مهم ترین منبع سازمان است . بدیهی است چنین منبعی باید محافظت ، بهسازی و اداره شود و از هر تکنیک و روشی که رشد بهتر آن را فراهم کند، استفاده شود. سازمانهای امروزی به صورت فزاینده با محیط های پویا و در حال تغییر مواجه اند و بنابراین به منظور بقا و پویایی خود مجبورند که خود را با تغییرات محیطی سازگار سازند. در چنین شرایطی ، سازمان هایی موفق و کارآمد محسوب می شوند که علاوه بر هماهنگی ، با تحولات جامعه امروزی بتوانند مسیر دگرگونی ها را نیز در آینده پیش بینی کرده و قادر باشند که این تغییرات را در جهت ایجاد تحولات مطلوب برای ساختن آیندهای بهتر هدایت کنند. در واقع سازمانهای امروز برای زنده ماندن و گریز از مرگ و ایستایی و انطباق با محیط ناپایدار و متغیر بیرون به نوآوری نیاز دارند. » شعار نابودی در انتظار شماست مگر اینکه نوآور باشید « پیش روی مدیران همه سازمانها قرار دارد. ظهور نوآوری در دانش نه تنها سازمان را قادر می سازد نسبت به رقبا مزیتی رقابتی بدست آورند، بلکه ابزار سودمندی برای ارتقای عملکرد را ارائه می کند. دانش به عنوان منبع عمدهای برای کارآفرینی و بهره وری سازمانی از اهمیت فوق العادهای برخوردار است . هدف عمده مدیریت دانش ایجاد سازماندهی آموزشی و محیطی است که در آن افراد دانش خود را توسعه داده، با یکدیگر تبادل نموده و با دانش دیگران ترکیب کنند و نهایتآ آن را به کار ببندند

کلیدواژه ها:

کارافرینی ، ایده ، مدیریت دانش ، سازماندهی