تجارب زیسته معلمان از منزلت اجتماعی به منظور ارائه مدلی برای آموزش و پرورش دولتی ایران

پژوهش حاضر با هدف شناسایی تجارب زیسته معلمان از منزلت اجتماعی و ارائه مدلی مناسب در دو بخش کیفی و کمی انجام شد. در بخش کیفی از رویکرد پدیدارشناسی توصیفی استفاده شد. از ۱۳ نفر از معلمان نمونه با روش نمونه­گیری هدفمند ملاک­محور، مصاحبه نیمه­ساختاریافته اکتشافی به عمل آمد. روش تحلیل داده­ها در بخش کیفی، پدیدارشناسی توصیفی کلایزی بود. یافته­های بخش کیفی نشان داد که منزلت اجتماعی معلمان بر مبنای سه مقوله تعریف منزلت اجتماعی، بازدارندگی منزلت اجتماعی و ارتقاءبخشی منزلت اجتماعی شکل گرفته است. در بخش کمی، روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری معلمان مقاطع مختلف شاغل در آموزش و پرورش دولتی ایران بوده که از این تعداد به روش نمونه گیری سهل الوصول۴۲۰ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه محقق­ساخته برگرفته از بخش کیفی بود که اعتبار محتوایی آن توسط تعدادی از متخصصان تایید گردید. پایایی ابزار نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بالاتر از مقدار ۷/۰ برآورد گردید. داده­ها در بخش کمی با استفاده از نرم افزار SPSS و Smart Pls مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­های بخش کیفی نشان داد که منزلت اجتماعی معلمان بر مبنای سه مقوله تعریف منزلت اجتماعی، بازدارندگی منزلت اجتماعی و ارتقاءبخشی منزلت اجتماعی شکل گرفته است. نتایج بخش کمی نیز نشان داد که الگوی ارائه شده از تجارب زیسته معلمان از برازش کافی برخوردار بوده است.

کلیدواژه ها:

منزلت اجتماعی ، قشربندی اجتماعی ، تجارب زیسته معلمان ، پدیدارشناسی توصیفی ، آموزش و پرورش دولتی