تحلیل و بررسی استفاده و بهره بردن از نظریه بازی برای دستیابی به پیکربندی بهینه و مطلوب هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد)

از آنجایی که تداخل چند رشته ای و تداخل اجزا اغلب بر تصمیم گیری و تجزیه و تحلیل پیکربندی هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) در طول فرآیند طراحی مفهومی تاثیر مستقیم و غیر قابل قبول می گذارد، در این تحقیق و مقاله رویکردی از نظریه بازی چند بعدی را بر اساس اجزای هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) برای مقابله با این مشکل ارائه می دهد. ایده این است که فرآیند تصمیم گیری پیکربندی به عنوان بازی برای رشته ها و فناوری های مختلف در نظر گرفته می شود و اجزای هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) بازیکنان تشکیل دهنده این تئوری و نظریه هستند. تابع پرداخت با بالاترین سود کل به این معنی است که با توجه به پروتکل های بازی و تئوری چند بعدی، پیکربندی بهینه هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) در مجموعه استراتژی انتخاب می شود. مدل تصمیم گیری برای فرآیند طراحی مفهومی هواپیمای بدون سرنشین (UAV) با استقامت طولانی ارتفاع بالا (HALE) بر اساس ارزیابی ریسک فن آوری اعمال می شود. پیکربندی بهینه به دست آمده کاملا با روند توسعه فعلی پهپاد HALE سازگار است. بنابراین، با در نظر گرفتن عوامل کوپلینگ و تداخل، مدل بازی چند بعدی مبتنی بر اجزای هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) یک روش تحلیلی موثر در فرآیند تصمیم گیری پیکربندی بهینه هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری ، پیکربندی بهینه و مطلوب ، اجزای هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) ، ریسک تکنولوژیک ، رشته های جفت شده ، نظریه بازی چند بعدی ، دخالت