کارکرد خانواده و نقش آموزه های دینی در ایجاد امنیت اجتماعی

از آنجا که خانواده زیربنای همه نهادهای اجتماعی است، موثرترین مرکز برای ساماندهی یا نابسامانی اجتماعی و عامل شکل دهی جامعه است که در ادیان آسمانی همیشه مورد توجه بوده و بر حمایت از آن در جلوگیری از فروپاشی تاکید فراوان به عمل آمده است. این نهاد مقدس دارای کارکردهای مختلفی است که یکی از آنها کارکرد دینی است که می تواند در تهدید و تامین امنیت اجتماعی نقش بسزایی داشته باشد. جایگاه نهاد خانواده در درون ساخت نظام اجتماعی به ویژه حوزه امنیت اجتماعی، بسیار رفیع و دارای آثار غیر قابل انکار می باشد. مقاله حاضر به بررسی کارکردهای خانواده پرداخته و نقش آموزه های دینی در ایجاد امنیت اجتماعی را بررسی می نماید. روش تحقیق از نوع کتابخانه ای و اسنادی است. بررسی ها نشان می دهد که جایگاه خانواده در درون ساخت نظام اجتماعی به ویژه حوزه امنیت اجتماعی، دارای آثار غیر قابل انکار است. پایبندی به آموزه های دینی و داشتن تقیدات مذهبی سد محکمی در برابر آسیب های اجتماعی و انحرافات اخلاقی است. اعتقادات مذهبی هم به طور مستقیم رفتارهای فردی را کنترل می کند و هم به طور غیرمستقیم از طریق افزایش عزت نفس، بهبود روابط بین اعضای خانواده و افزایش نظارت والدین، موجب کاهش رفتارهای نابهنجار می شود. نتایج بدست آمده حاکی از این است که دخالت دادن دین در تصمیم ها و انتخابها، بیشتر از دیگر ابعاد دین در کارکرد خانواده، تاثیر دارد. دین، یکی از مهمترین نظام های ارزشی هر جامعه است که برای استواری خود نیاز به بازتولید آن در نسل های بعدی دارد. عوامل گوناگونی می توانند در این فرآیند تاثیرگذار باشند که در این بین، جامعه پذیری یکی از مهمترین آنهاست و از میان عناصر جامعه پذیری، خانواده از اهمیت زیادی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

خانواده ، امنیت اجتماعی ، آموزه های دینی ، آسیب های اجتماعی