ارزیابی عملکرد حلزون شنوایی در شیرخواران و کودکان مبتلا به بیماری مننژیت بر اساس نتایج آزمون گسیل های صوتی برانگیخته

هدف: ارزیابی عملکرد حلزون شنوایی در شیرخواران و کودکان مبتلا به بیماری مننژیت بر اساس نتایج آزمون گسیل های صوتی برانگیخته گوشی هدف این مطالعه بوده است. روش بررسی: در این پژوهش تحلیلی–مقطعی، ۴۰ شیرخوار و کودک مبتلا به مننژیت در محدوده سنی بدو تولد تا ۱۲ سال، از بین مراجعین بیمارستان مفید و با انتخاب تمام شمار، توسط آزمون گسیل های صوتی برانگیخته شامل گسیل های گذرا و گسیل های محصول اعوجاج جهت ارزیابی عملکرد حلزون شنوایی ۷ تا ۱۴ روز پس از بهبودی و ترخیص از بیمارستان– مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون تی مستقل و آزمون دقیق فیشر جهت تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: در ۳۵ بیمار عملکرد حلزون شنوایی کاملا هنجار و در ۵ بیمار نتایج آزمون گسیل های صوتی برانگیخته موید آسیب جدی به حلزون شنوایی به صورت آسیب شنوایی حسی–عصبی ( ۴ بیمار در دو گوش و یک بیمار در یک گوش) بود. ارتباط بین وضعیت شنوایی و سن (۰/۰۰۲=P)، اختلاف میانگین سطح قند و پروتئین مایع مغزی–نخاعی بین دو گروه با عملکرد هنجار و ناهنجار حلزون شنوایی (۰/۰۲=P) و ارتباط بین جنسیت و وقوع عملکرد ناهنجار حلزون شنوایی و SNHL در نمونه های مورد مطالعه (۰/۰۳= P ) معنادار بود. نتیجه گیری: آسیب به اندام کورتی و ساختارهای حلزون شنوایی، به عنوان یکی از پی آمدهای بیماری مننژیت، به کمک نتایج آزمون گسیل های صوتی برانگیخته قابل ردیابی است.

کلیدواژه ها:

Meningitis ، Evoked otoacoutic emmisin (EOAE) ، Senosrineural hearing loss (SNHL) ، مننژیت ، گسیل های صوتی برانگیخته ، کم شنوایی حسی–عصبی