تاثیر تزریق سلول های استرومایی مغز استخوان در بهبود اثرات صرع ناشی از تزریق پیلوکارپین در موش صحرایی

هدف: صرع با منشاء لوب گیجگاهی رایج ترین نوع صرع در انسان است و مهمترین مشخصه آن بروز حملات تکرار شونده در بیمار است. با توجه به عوارض ناشی از داروهای ضد صرع و خطرات ناشی از جراحی ها، در این تحقیق تاثیرات ناشی از تزریق سلول های استرومایی مغز استخوان در موش های صحرایی صرعی مدل پیلوکارپین مورد ارزیابی قرار گرفت . روش بررسی: در این تحقیق تجربی موش های صحرایی بطور تصادفی به ۵ گروه ۵ تایی تقسیم شدند: گروه کنترل (درمان نشده)، سه گروه درمان شده با تزریق ۲ الی ۳ میلیون سلول های استرومایی مغز استخوان نشان دار شده با BrdU بعد از ۱۲، ۲۴ و ۳۶ ساعت از شروع اولین حمله صرع و یک گروه به عنوان گروه شم که تنها نرمال سالین دریافت کردند. برای ارزیابی رفتاری، موش های صحرایی به مدت ۳ هفته در مرحله مزمن بیماری به صورت شبانه روزی مانیتورینگ شدند و برای این منظور از مقیاس Racine استفاده شد. شش هفته بعد از شروع اولین حمله موش های صحرایی کشته شدند و مغز آنها با روش پارافینی و کرایو مورد پردازش بافتی قرار گرفت. داده های حاصل با استفاده از آزمونهای آماری ویلکاکسون و توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین تعداد حملات در طی ۳ هفته برای گروه کنترل ۶/۲۵±۱/۳، گروه شم ۶/۲±۰/۸، گروه درمان شده با سلول های استرومایی مغز استخوان بعداز ۲۴ و ۳۶ ساعت از اولین حمله به ترتیب ۲±۰/۴ و ۲/۲۵±۰/۴۷ بدست آمد و در گروه ۱۲ ساعته همه موش های صحرایی مردند. بین تعداد حملات در گروههای ۲۴ و ۳۶ ساعته با سایر گروهها تفاوت معنی داری وجود داشت (P<۰/۰۱). همچنین تعداد سلولها در بافتهای مورد بررسی در گروههای درمان شده (۲۴ و ۳۶ ساعته) نسبت به سایر گروهها افزایش معناداری نشان داد (P<۰/۰۱). نتیجه گیری: تزریق وریدی سلول های استرومایی مغز استخوان در کاهش حملات ناشی از صرع مدل پیلوکارپین موثر است. همچنین موجب جلوگیری از آسیب های دژنراتیو بافتی و کاهش سلولها ناشی از ایجاد تشنج می شود.

کلیدواژه ها:

Bone marrow stromal cells ، Epilepsy ، Pilocarpine ، Intravenous injection ، سلول های استرومایی مغز استخوان ، صرع ، پیلوکارپین ، تزریق درون وریدی