بررسی اثر تراکم کاشت و آبیاری تکمیلی بر کمیت و کیفیت عملکرد علوفه دو رقم گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) به لحاظ داشتن مقاومت نسبی به تنش های محیطی بخصوص خشکی، یک گیاه مناسب در شرایط دیم محسوب می گردد. این تحقیق جهت بررسی اثر تراکم کاشت و آبیاری تکمیلی بر خصوصیات کمی و کیفی عملکرد علوفه دو رقم گلرنگ در مزرعه ی دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا شد. آزمایش در قالب طرح اسپلیت پلات فاکتوریل بوده و تیمارها شامل، عامل اصلی آبیاری در دو سطح (آبیاری تکمیلی و دیم) و عامل های فرعی شامل، تراکم در پنج سطح (۲۰، ۳۰، ۴۰، ۵۰ و ۶۰ کیلوگرم در هکتار) و دو رقم (گلدشت و فرامان) با سه تکرار اجرا گردید. بیشترین میزان کربوهیدرات کل در تیمار اثر متقابل تراکم ۵۰ کیلوگرم در هکتار و رقم گلدشت به میزان ۳۲/۶۸ درصد و کمترین آن در تراکم ۳۰ کیلوگرم در هکتار و رقم فرامان به میزان ۱۷/۶۵ درصد، مشاهده شد. بیشترین مقدار کربوهیدرات غیر فیبری مربوط به رقم گلدشت تحت شرایط آبیاری تکمیلی بود. بیشترین میزان پروتئین اندام های هوایی در شرایط دیم (۳۵/۱۹ درصد) و همچنین در تیمار اثر متقابل تراکم ۴۰ کیلوگرم در هکتار× رقم فرامان (۹۸/۱۹ درصد) بدست آمد. عملکرد علوفه ی تر تحت تاثیر هر سه نوع اثر متقابل دوگانه، قرار گرفت. در مجموع، رقم گلدشت با تراکم بالا در شرایط آبیاری تکمیلی از لحاظ کربوهیدرات و رقم فرامان در شرایط دیم و تراکم پایین از نظر پروتئین، برتر بود. رقم فرامان در شرایط آبیاری تکمیلی و رقم گلدشت در تراکم بالا از لحاظ عملکرد برتری داشتند و هم چنین همراه با افزایش تراکم در شرایط آبیاری تکمیلی عملکرد علوفه ی تر افزایش یافت. در نهایت، به نظر می رسد که در اکثر صفات ذکر شده آبیاری تکمیلی در تراکم های بالا سبب بروز نتایج بهتری شد.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، کربوهیدرات ، پروتئین ، دیم