اثر تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلیکول (PEG-۶۰۰۰) بر صفات جوانی زنی بذرهای هفت مبدا جغرافیایی بادامک (.AMygdalus scoparia Spach) در استان فارس
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 42
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJFPR-27-3_004
تاریخ نمایه سازی: 28 آذر 1402
چکیده مقاله:
بادامک (Amygdalus scoparia Spach) گونه ای مقاوم به خشکی با دامنه پراکنش گسترده است که به فراوانی در جنگل کاری های مناطق خشک و نیمه خشک استفاده میشود. استفاده از منابع بذری که صفات جوانه زنی مناسبی را در شرایط خشک نشان می دهند، برای افزایش موفقیت در عملیات احیا و غنی سازی و نیز توصیف و طبقه بندی ژرم پلاسم این گونه ضروری است. پژوهش پیش رو با هدف بررسی اثر تنش خشکی بر صفات جوانه زنی بذر جمعیت هایی از بادامک در استان فارس، در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کامل تصادفی انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل هفت جمعیت بادامک (مرودشت، پاسارگارد، ارسنجان، فسا، کوار، داراب و خنج) و چهار سطح خشکی (شاهد، ۰/۰۵- ، ۰/۱- و ۰/۵- مگاپاسکال) ناشی از پلی اتیلن گلیکول بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تنش خشکی و اثر متقابل تنش خشکی در جمعیت برای کلیه صفات جوانه زنی در سطح اطمینان ۹۹ درصد معنی دار بود. حساسیت جمعیت ها نسبت به سطوح مختلف تنش خشکی متفاوت بود. افزایش پتانسیل آب در محیط کشت بر بیشتر صفات جوانه زنی بذر تاثیر نامطلوبی داشت. در سطوح زیاد خشکی، میانگین زمان جوانه زنی در جمعیت های بادامک نواحی مرطوب تر شمال فارس (مرودشت) نسبت به جنوبی ترین جمعیت (جمعیت خنج) بیشتر بود. جمعیت خنج در بیشترین سطوح تنش خشکی، بیشترین مقادیر درصد جوانه زنی، ضریب سرعت جوانه زنی، شاخص جوانه زنی، شاخص نرخ جوانه زنی و ارزش جوانه زنی را نسبت به جمعیت های دیگر مورد مطالعه داشت. استفاده از بذرهای این جمعیت در صورت تایید در آزمونهای عرصه ای برای افزایش موفقیت عملیات احیایی در مناطق جنوبی استان توصیه می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مسعود باباییان
دانش آموخته دکتری علوم جنگل، گروه جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل ،دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
داوود آزادفر
نویسنده مسئول، دانشیار، گروه جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
مجتبی پاکپرور
استادیار، بخش حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شیراز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :