بررسی کارایی و مقایسه خواص پوشش های پلی اتیلن سه لایه، پلی یورتان و اپوکسی پیوند همجوشی دولایه اعمالی بر خطوط لوله

انتخاب پوشش مناسب برای سطح خارجی لوله های انتقال نفت و گاز مهم ترین قسمت در ایجاد یک سیستم حفاظتی برای کاهش خوردگی به شمار می رود. یکی از مشکلات پوشش های خط لوله مسئله جدایش کاتدیک است که در اثر اعمال جریان کاتدی و ایجاد محیط قلیایی در فصل مشترک پوشش-فلز به وجود می آید و جدایش پوشش را سبب می شود. در این پژوهش به بررسی سه نوع پوشش پلی‎اتیلن سه لایه، پلی یورتان و اپوکسی پودری پیوند همجوشی دولایه پرداخته و خواص فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی آن ها مورد بررسی قرار گرفته شد. نتایج آزمون جدایش کاتدی با شبیه سازی شرایط بلند مدت کاری، دید مناسبی را از رفتار پوشش ها در مدت زمان طولانی قرارگیری در سرویس، ارائه می دهد. با استفاده از نتایج آزمون های مکانیکی، برتری پوشش ها در چسبندگی سطح به زیر لایه و همچنین مقاومت در برابر ضربه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون سختی نشان داد که میزان سختی نمونه با پوشش اپوکسی پودری پیوند همجوشی دولایه به‎ترتیب نسبت به نمونه های با پوشش پلی‎یورتان و پلی‎اتیلن سه لایه به‎میزان ۱۴ و ۴۰% بالاتر بوده است. همچنین نتایج آزمون ضربه و منفذ یابی برروی سه پوشش نشان داد که هر سه پوشش مقاومت قابل قبولی در برابر عوامل خارجی را دارند. انجام آزمون جدایش کاتدی در دمای محیط و دمای بالا نشان داد که افزایش دما تاثیر مستقیمی برروی افزایش میزان شعاع جدایش پوشش ها داشته است. کمترین میزان شعاع جدایش معادل mm ۴۹/۴ در پوشش پلی‎اتیلن سه لایه به‎دلیل ماهیت ذاتی و ضخامت بالای آن مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

پوشش های خطوط لوله ، آزمون جدایش کاتدی ، اپوکسی پودری پیوند همجوشی دولایه ، پلی‎اتیلن سه لایه ، پلی‎یورتان