نقش سازگاری اجتماعی و بهزیستی روان شناختی در پیش بینی علائم وسواسی – جبری در نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سازگاری اجتماعی و بهزیستی روان شناختی در پیش بینی علائم وسواسی – جبری در نوجوانان بود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی و جامعه پژوهش تمامی دانش آموزان متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، ۳۱۲ نفر در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه های وسواسی – جبری فرم کودکان، مقیاس بهزیستی روان شناختی فرم کوتاه و زیرمقیاس سازگاری دانش آموزان بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بهزیستی روان شناختی و سازگاری اجتماعی با علائم وسواسی جبری در نوجوانان همبستگی معنادار دارند. نتایج رگرسیون حاکی از این بود که بهزیستی روان شناختی و سازگاری اجتماعی به طور همزمان با هم توانستند ۳۲ درصد از واریانس علائم وسواسی جبری در نوجوان را تبیین کنند؛ بنابراین، بهزیستی روان شناختی و سازگاری اجتماعی نقش مهمی در پیش بینی علائم وسواسی جبری در نوجوانان دارند. طبق نتایج پژوهش، بهزیستی روان شناختی و سازگاری اجتماعی می توانند باعث کاهش بروز علائم وسواسی جبری در نوجوانان شوند؛ بنابراین توجه به این متغیرها در کاهش علائم وسواسی جبری در نوجوانان اهمیت ویژه ای دارند؛ در نتیجه، طراحی مداخلات مبتنی بر بهبود این سازه ها به عنوان مبنایی برای کاهش علائم وسواسی جبری در نوجوانان پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، بهزیستی روان شناختی ، علائم اختلال وسواسی – جبری