بررسی مبنا و اقسام مسئولیت غیر قراردادی پزشک در حقوق ایران

قانونگذار ایران جدایی دو مسئولیت قراردادی و قهری را در مسئولیت پزشک پذیرفته و یکی از مهم ترین دغدغه هایی که انگیزه ی این تحقیق شده است شناخت مبانی نظری مسئولیت پزشک و نقش تقصیر در مسئولیت و برائت که شامل اختلاف نظرها و خلاءهای تحقیقاتی موجود احتمالا موضوع جدیدی است که در این تحقیق مورد استفاده قرار می گیرد. برای اینکه پزشک درمقابل خسارات و صدماتی (مادی و معنوی) که به طرف مقابل ممکن است در اثنای اقدامات و اعمال پزشکی وارد شود خود را از مسئولیت برهاند شرایطی را می طلبد که این شرایط عبارتند از: رضایت، برائت و تقصیر زیان دیده (بیمار). اثر مهم شرط برائت در پیمان درمان این است که پزشک را از ضمان مفروض در قانون معاف می کند و در صورتیکه مسئول قرار می گیرد که زیان دیده بتواند تقصیر نامتعارف و غیر قابل اغماض پزشک را در اعمال قواعد اثبات کند . بنابراین نه مسئولیت پزشکی که به اذن بیمار به درمان او پرداخته است مطلق است و نه شرط برائت یکسره از او رفع مسئولیت می کند . در موارد عادی نتیجه نامطلوب درمان به عهده پزشک است مگر اینکه اثبات شود به فعل او ارتباط ندارد و نیاز به قانونی درباره رابطه پزشک و بیمار و مفاد تعهد دو طرف و مسئولیت های ناشی از نقض آنها احساس می شود تا این قانون به همراه اخلاق و عرف بتواند زمینه ایجاد « حقوق پزشکی » مناسبی را در یکی از حساس ترین روابط انسانی و اجتماعی فراهم آورد .

کلیدواژه ها:

مسئولیت غیر قراردادی پزشک ، موازین اخلاقی پزشکی ، زیان معنوی بیمارف ، زوال مسئولیت پزشک