رابطه صورت و معنا در معماری سنتی با تاکید بر گنبد

هنر به عنوان تحقق بصری سنت از این ظرفیت برخوردار است که می تواند حقیقت را در صور سمبولیک متجلی کند. در این راستا صورت به عنوان ظاهر این تجلی ارتباط عمیقی با باطن یا معنی اثر پیدا می کند. به عبارتی نزد آنان صورت محدود به شکل نیست ، بلکه به نسبت های درونی و متقابل اجزاء و تشکل فراگیر اثر مربوط می شود. بدین گونه صورت درست معنای درست را فرا می خواند و به عکس در این خصوص، معماری به عنوان یکی از هنرهای سنتی که عهدهدار تنظیم فضا از جمله برای انجام فرایض و مناسک دینی است ، این انطباق صورت و معنا را به شکل نمادین به نمایش می گذارد و گنبد که شاخص ترین عضو معماری مساجد به حساب می آید، نقطه ی اوج این تناظر تلقی میشود.روش تحقیق گردآوری اطلاعات به شیوهی کتابخانه ای بوده است . به ترتیب سنت گرایان، صورت و معنا و ارتباط آن با معماری اسلامی و گنبد مباحثی بوده است که مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

معنا و صورت ، معماری سنتی ، گنبد