بررسی اهمیت و راهبردهای ارائه مشاوره به شیوه های ادلری در میزان کاهش تعارضات در میان والدین و بهبود مسئولیت پذیری در نوجوانان

رویکرد آدلری در مواجه با مشکلات تعاملی والد - کودک بر اهمیت گرمی و صمیمیت ، گفتگومتقابل با کودکان جهت پیشگیری از مشکلات رفتاری و پیشگیری از حمایت بیش از حد والدین از کودکانشان تاکید بسیار زیادی می کند درمانی که بر علاقه اجتماعی تاکید دارد، درمان آدلری است . روانشناسی آدلر، نظریه شخصیت و نظام درمانی او، دیدگاه اجتماعی نهانی است که انسان را موجودی خلاق، مسئول و تبدیل می کند که در محدوده بافت تجربی خود به سوی اهداف خیالی حرکت می کند. باور اساسی این سیستم این است که رفتار معمولا با تلاش برای جبران احساس حقارت هدایت و کنترل می شود. در این نظریه اعتقاد بر این است که تصور فرد از خود و زندگی اش (شیوه زندگی اش)، به دلیل احساس حقارت، گاهی برای او ناامیدکننده است . همچنین میل به قدرت، نحوه عمل انسان و مسیر رشد او را تعیین می کند؛ بنابراین رشد فرآیند رهایی از احساس بی اهمیتی و حقارت است . با وجود این ، در سال های اخیر، روانشناسان آدلری نیروی محرک واقعی را میل به احساس تعلق (علاقه اجتماعی و ارتباط با همسالان) می دانند. بنابراین از آنجایی که فرد نابهنجار فردی مستاصل است و بیمار نیست و از سوی دیگر علایق اجتماعی را مختل کرده است ، وظیفه درمانگر تشویق و تحریک او، نیرو بخشیدن به او، بیدارکردن علائق اجتماعی و... از سوی دیگر، روش های برقراری روابط ، تحلیل و بهره برداری از ثمره قسمت دیگر، امکان زندگی جدید را برای او فراهم می کند (شفیع آبادی و ناصری ، ۱۳۹۵). از آنجا که تعارض های مادر- فرزند از جمله مشکلاتی است که والدین هنگام پرورش فرزندان خود با آن مواجه اند و برای حل آن از شیوههای مختلفی استفاده می کنند، لذا در این پژوهش ،محقق به دنبال پاسخگویی به این سوال هست که آیا مشاورهی آدلری به والدین بر کاهش تعارضات والد فرزندی در نوجوانان دختر تاثیر دارد؟

کلیدواژه ها:

مشاوره ، رویکرد آدلری ، تعارضات والد فرزندی .