تاثیر آموزش رفتار خودکنترلی در دانش آموزان آسیب پذیر اجتماعی

عدم تمایل به خود کنترلی در مدارس پیامدهای منفی گوناگون و فراوانی برای دانش آموزان در حیطه های آموزشی ، اجتماعی و خانوادگی در بردارد. علاقه نداشتن به خود کنترلی حتی در دانش آموزانی که دچار مشکلات حاد و نابهنجار نیستند زمینه قانون گریزی ، خود کم بینی و تخلفات بیشتری را در آنان فراهم می آورد. معلمان، درمقام اشخاصی که باید از آگاهی و توانمندی در شناسایی و ایجاد رابطه سازنده با دانش آموزان برخوردار باشند، یکی از مهمترین عوامل در شکل گیری شخصیت رو به رشد دانش آموزان به شمار می آیند. تحقیق حاضر تلاش می کند تا اهمیت این نقش را در ایجاد رفتارهای حاکی از نظم پذیری در دانش آموزان، تبیین نماید. این تحقیق فرضیه های زیر را مورد آزمون قرار داده است : ۱. میان ارتباط دوستانه معلم با رعایت خود کنترلی در دانش آموزان رابطه مثبت معنادار وجود دارد؛ ۲. میان میزان احترام گذاشتن معلمان به دانش آموزان با خود کنترلی ارتباطی مثبت و معنادار وجود دارد؛ ۳. میان تلاش معلمان در تفهیم مطالب آموزشی به دانش آموزان و خود کنترلی ارتباطی مثبت و معنادار وجود دارد .

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، آسیب های اجتماعی ، دانش آموزان ، پرخاشگری