ارائه الگوی بازآفرینی پایدار محلات فرسوده و ناکارآمد شهری با تاکید بر نقش حکمروایی خوب در سطح محلی ( نمونه موردی: شهر مشهد)

هدف این پژوهش، بررسی چهارچوب های اجرایی - مدیریتی و سیاست های مداخله و برخورد با ناکارآمدی و فرسودگی بافت های شهری با تاکید بر بازآفرینی پایدار و تبیین فرآیندهای حکمروایی مبتنی بر همکاری بین بازیگران محلی است. همچنین هدف از این پژوهش شناسایی فرآیندهای اجرایی و بازیگران بازآفرینی در شهر مشهد، تحلیل روابط قدرت بین آنها و تحلیل ظرفیت های هر یک از بازیگران در نظام ساختاری با توجه به نقش خود است.در این تحقیق سعی شده است تا به این سوالات پاسخ داده شود که با توجه به اهمیت و ضرورت بازآفرینی پایدار شهری در شهر مشهد، الگوی مناسب بازآفرینی پایدار شهری با تاکید برنقش فرآیندهای حکمروایی خوب در سطح محلی چگونه؟ و با چه الزاماتی قابل پیاده سازی می باشد؟ این پژوهش با رویکردی کیفی در راستای بررسی روابط میان کنشگران و تعیین نقش و میزان اثر گذاری هر یک از کنشگران در این فرآیند انجام می شود. راهبرد این پژوهش ترکیبی از مورد پژوهی و نظریه پردازی بنیادی است. برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از تکنیک های مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه (نمونه گیری هدفمند از ۳۰ نفر) استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با توجه به شناسایی ۵۷ کنشگر فعال و تقسیم بندی کنشگران به کنشگران اولیه و ثانویه (دسته بندی نهایی کنشگران در ۱۶ دسته همگن)، و همچنین علایق و منافع متفاوت و همچنین قدرت اثرگذاری بر سایر کنشگران، ضروری است تغییر نگرش در نقش آنها بر اساس تحقق حکمروایی همکارانه صورت پذیرد. نتایج این پژوهش ضمن تاکید بر لزوم وجود طرح و برنامه مشترک به منظور مدیریت کنشگران این فرآیند، بر حضور رهبری قدرتمند به منظور پشتیبانی از حضور همه کنشگران در این فرآیند تاکید می نماید. نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد که حکمروایی مشارکتی در فرآیند بازآفرینی پایدار شهری در شهر مشهد زمانی اتفاق می افتد که هم در سطح کلان و راهبردی و هم در سطح عملیاتی، تعامل و هماهنگی یکپارچه میان کنشگران بر اساس یک برنامه و طرح اقدام مشترک، مورد توجه و عمل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی محلی ، بازآفرینی شهری ، شهر مشهد ، بافت فرسوده و ناکارآمد ، کنشگران محلی