مقاله ساماندهی بافت فرسوده محدوده محله عامل شهر مشهد با رویکرد ارتقاء زیست پذیری

بافت فرسوده شهری، به عرصه هایی از محدوده قانونی شهرها اطلاق می شود که به دلیل فرسودگی کالبدی، عدم برخورداری مناسب از دسترسی سواره، تاسیسات و خدمات و زیرساخت های شهری آسیب پذیر از ارزش مکانی، محیطی و اقتصادی نازلی برخوردارند. بنابراین این گونه بافت ها نیاز به برنامه ریزی و بهسازی و نوسازی دارند. این پژوهش به ارزیابی زیست پذیری بافت فرسوده محله عامل شهر مشهد می پردازد. برای به دست آوردن اطلاعات از روش های کتابخانه ای، اسنادی و روش میدانی مبتنی بر مشاهده و توزیع ۳۷۴ پرسشنامه برای جمع آوری داده های مورد نیاز از جامعه نمونه، از نرم افزارهای Exell و Gis جهت ترسیم نمودارها و نقشه ها و SPSSبرای بررسی نتایج و آزمون فرضیه ها استفاده شد. محله عامل با مساحت۱۰۶۸۷۲۱مترمربع و جمعیت ۱۴۵۰۱ نفر طی سرشماری ۱۳۹۵ ، با مشاهده میدانی و تکمیل پرسشنامه از ساکنین بافت، شاخص های زیست محیطی، کالبدی، اجتماعی و افتصادی مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه سطوح متغیرهای تحقیق با مقدار متوسط از آزمون میانگین T تک نمونه ای استفاده شده است.. میانگین عوامل مربوطه با عدد ۳ اختلاف معناداری ندارد و میانگین در حد مطلوب بوده است . همچنین برای رتبه بندی گویه های پرسشنامه از آزمون فریدمن استفاده شده است. در رتبه بندی انجام شده، آماره کای اسکوئر آزمون فریدمن برابر ۵۷۵/۱۵۰۴ و مقدار معناداری متناظر با آن کوچکتر از ۰۵/۰ (۰۰۰/۰) به دست آمده است. در رتبه بندی انجام شده برای شاخص های اصلی زیست محیطی، کالبدی، اجتماعی و اقتصادی آماره کای اسکوئر آزمون فریدمن برابر ۷۰۲/۱۱ و مقدار معناداری متناظر با آن کوچکتر از ۰۵/۰ (۰۰۸/۰) به دست آمده است. لذا می توان با ارتقاء شاخص های زیست محیطی، کالبدی، اجتماعی و اقتصادی برای ساکنان موجب حفظ جمعیت فعلی و رونق محله بود.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، ساماندهی ، رویکرد زیست پذیری ، محله عامل