تاثیر ۴ هفته تمرین استقامتی شنا و مکمل دهی MitoQ بر مسیر سیگنالینگ TLR۴/NF-κB/TNFα در نخاع موش های صحرایی نر ویستار دچار آسیب نخاعی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 70

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PESSR-2-11_011

تاریخ نمایه سازی: 17 دی 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: آسیب نخاعی، از عوامل مهم در اختلالات حسی و حرکتی است که بر اثر ضربه های وارد بر ستون مهره ای یا گاهی بر اثر اثرات غیرضربه ای مانند فتق دیسک بین مهرهای بوجود می آید. پروتئین های گیرنده TLR۴، در سطح غشای سلول های نخاعی قرار دارند. این محتوای TLR۴ در سلول به عنوان یک گیرنده پروتئینی مهم سیگنالینگ در سلول های نخاعی عمل می کند. TLR۴ها به وسیله لیگاندهای مربوط به عامل پاتوژن یا میزبان فعال می شوند و سیگنال های پایین دست را القاء می کنند که منجر به تولید سیتوکین ها و شروع پاسخ های التهابی می شود. روش تحقیق: تعداد ۳۰ موش صحرایی نر نژاد ویستار در سن ۸ هفتگی با میانگین وزنی ۱۹۰-۲۱۰ گرم، در قالب یک طرح تحقیقاتی تجربی بعد از گذشت دو هفته (سازگاری با محیط آزمایشگاه)، موش های صحرایی به طور تصادفی به ۵ گروه با تعداد مساوی (۶n=) شامل: گروه شم (فقط لامینکتومی)، گروه آسیب (SCI )، گروه مکمل MitoQ ، گروه تمرین (EX) و گروه تمرین + مکمل MitoQ تقسیم گردیدند. حداقل ۴ ساعت قبل از شروع تمرین، رت ها در گروه های با مصرف مکمل MitoQ، در حالی که mg/kg/day۲۵ در آب خوراکی حل شد این مکمل را مصرف کردند. رت ها یک روز بعد از ایجاد آسیب نخاعی با محیط استخر آب آشنا شدند. حدود ۳۰ دقیقه در هر روز، حیوانات ۶ ست ۵ دقیقه ای شنا را ۵ روز در هفته و به مدت ۴ هفته انجام دادند. دمای آب برای تمرین شنا ۲۵ تا ۳۳ درجه سانتی گراد در نظر گرفته شد و بار تمرینی هم با توجه به شرایط حیوانات در طول ۴ هفته القا شد. داده ها با استفاده از آزمون one-way ANOVA و در سطح معنی داری ۰۵/۰ p< تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: بعد از ۴ هفته تمرین استقامتی شنا همراه با مکمل دهی در بیان ژن های TLR۴، NF-kB و TNFα تفاوت معنی داری بین گروه sham با SCI+MitoQ (۰۰۱/۰p˂) و با SCI (۰۵/۰p˂) وجود داشت. همچنین، تفاوت بین گروه های SCI+MitoQ با SCI و SCI+Exercise و SCI+Exercise+MitoQ معنی دار بود (۰۰۱/۰p˂). به طور مشابه، SCI با SCI+Exercise و SCI+Exercise+MitoQ معنی دار بود (۰۰۱/۰p˂). در سایر گروه ها تفاوت معنی داری به دست نیامد (۰۵/۰p˃). نتیجه گیری: مکمل MitoQ بیان ژن های TLR۴، NF-κB و TNFα در سلول های آسیب دیده نخاعی رت ها را افزایش می دهد.

نویسندگان

سجاد افروز

دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران

داریوش مفلحی

دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران

سهیل امینی زاده

استادیار فیزیولوژی ورزش، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی، کرمان، ایران