مقایسه تاثیر آموزش به بیمار با یا بدون مشارکت خانواده بر پیروی از رژیم درمانی در مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی

مقدمه: تبعیت از رژیم درمانی، چالشی مهم برای مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی است. این بیماران در صورت پیروی نکردن از رژیم درمانی با نتایج نامطلوب سلامتی مواجه می شوند. با توجه به اینکه انجام مداخلاتی همچون آموزش به منظور بهبود تبعیت از رژیم های درمانی جایگاه خاصی دارد، این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش به بیمار با یا بدون مشارکت خانواده او انجام شده است تا تاثیر این آموزش را بر تبعیت از رژیم درمانی در مبتلایان به نارسایی مزمن قلبی بررسی کند. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، از میان افراد مراجعه کننده به درمانگاه قلب بیمارستان فرشچیان همدان، تعداد ۶۰ بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی به صورت دردسترس انتخاب شد. سپس به صورت تصادفی به دو گروه ۳۰ نفر بیمار و خانواده، و ۳۰ نفر بیمار به تنهایی تقسیم شدند. آموزش طی ۶ جلسه ۳۰ دقیقه ای و به طور یکسان در هر دو گروه اجرا شد. اطلاعات با پرسش نامه محقق ساخته، قبل و شش هفته پس از آموزش، جمع آوری، و با نرم افزارSPSS  نسخه ۱۶ تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: هر دو گروه پیش از آموزش، از نظر میزان پیروی از رژیم درمانی اختلاف آماری معنی داری با یکدیگر نداشتند (۰/۰۵P).  نتیجه گیری: به نظر می رسد آموزش به بیمار با مشارکت خانواده در مقایسه با آموزش فردی به شخص بیمار، در بهبود روند پیروی از رژیم درمانی موثرتر است. ازاین رو توصیه می شود مداخلات آموزشی مربوط به برنامه درمانی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی، با مشارکت خانواده ها انجام شود.

کلیدواژه ها:

Treatment regimen ، Adherence ، Patient education ، Family ، Chronic heart failure ، رژیم درمانی ، تبعیت ، آموزش به بیمار ، خانواده ، نارسایی مزمن قلبی