تعیین غلظت کشنده آمونیاک و محدوده قابل تحمل pH برای ماهی گورخری (Danio rerio)

افزایش آمونیاک آب، یکی از مشکلات عمده در پرورش و نگهداری آبزیان است .مواد نیتروژن دار به طرق مختلف مانند اکسیداسیون مواد آلی نیتروژن دار نظیر پروتئین ها، تجزیه فضولات و آمونیاک دفعی توسط ماهیان تولید می شود. افزایش این ترکیبات در سیستم های گردش مجدد آب و آکواریوم ها همواره مطرح بوده است و به عنوان یک عامل استرس زا محسوب می شود. از طرف دیگر افزایش و یا کاهش آمونیاک غیریونیزه نیز تحت تاثیر تغییرات pH قرار دارد. برای اندازه گیریLC۵۰  آمونیاک هفت تیمار شامل تیمار شاهد و تیمار هایی با غلظت های ۰۶۹/۰، ۱۳۸/۰، ۲۷۶/۰، ۵۵۲/۰، ۱۰۵/۱ و ۲۱۰/۲ میلی گرم بر لیتر آمونیاک غیریونیزه در نظر گرفته شد. سپس به منظور به دست آوردن محدوده قابل تحمل pH، ماهیان به صورت انفرادی در معرض کاهش و یا افزایش تدریجی (۱/۰ واحد به ازای هر دقیقه) pH با استفاده از HCl و NaOH ۴/۰ نرمال قرار گرفتند. میزان LC۵۰ برای دوره های زمانی مختلف با استفاده از نرم افزار پروبیت تعیین شد و میزان LC۵۰ برای مدت زمان های ۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ ساعت به ترتیب برابر ۷۶۶/۰، ۶۳۴/۰، ۵۳۲/۰ و ۴۷۱/۰ میلی گرم بر لیتر به دست آمد. میانگین آستانه تحمل بیشینه و کمینه pH به ترتیب ۰۴/۰±۶۴/۱۱ و ۰۹/۰±۶۰/۲ محاسبه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که ماهی گورخری جزو ماهیان حساس به مسمومیت آمونیاکی محسوب می شود اما نسبت به تغییرات pH نسبتا مقاوم است.

کلیدواژه ها:

Ammonia ، Danio rerio ، LC۵۰ ، Zebra fish ، آمونیاک ، ماهی گورخری ، Danio rerio ، LC۵۰