ارتباط سبک رهبری مدیران پرستاری با تعلل ورزی کارکنان پرستاری در بیمارستانهای تامین اجتماعی استان اصفهان

مقدمه: سبک رهبری مدیران پرستاری در میزان موفقیت و انجام بموقع خدمات پرستاری تاثیرگذار است. از طرفی تعلل ورزی پرستاران هزینه های سنگین جانی و مالی در بر خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سبک رهبری مدیران پرستاری و تعلل ورزی کارکنان پرستاری انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی هم بستگی است که در زمستان ۱۳۹۲ در بیمارستانهای تامین اجتماعی استان اصفهان انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کارکنان پرستاری و مامایی(۹۵۰ نفر) و مدیران پرستاری (۷۰ نفر) بود. تمام مدیران و ۲۹۰ نفر از کارکنان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه های اطلاعات فردی، تعلل ورزی سازمانی و سبک رهبری باردنز - متزکاس که روایی و پایایی آن تایید شده بود جمع آوری و با آزمون ضریب هم بستگی در سطح معنا داری ۰/۰۵ تحلیل شد. یافته ها: اکثریت مدیران دارای سبک رهبری رابطه مدار و وظیفه مدار متوسط بودند اما تاکید مدیران بر سبک رهبری وظیفه مدار بیشتر بود. میزان تعلل ورزی کارکنان کم (۱۲/۹۹±۵۲/۴۶) بود. سبک رابطه مدار مدیران با مقیاس تعلل ورزی(۰/۱۷۶-= r ) و زیرمقیاس ناکارآمدی(۰/۱۹۱-= r ) کارکنان و سبک وظیفه مدار مدیران با زیرمقیاس بیزاری از تکلیف (۰/۱۱۰-= r ) کارکنان رابطه معکوس ضعیفی داشت اما این ارتباط معنادار نبود. نتیجه گیری: پایین بودن تعلل ورزی در کارکنان پرستاری و مامایی پدیده ای مثبت است که در عملکرد سازمان مورد بررسی اثرگذار است. با توجه به عدم رابطه بین سبک رهبری و تعلل ورزی کارکنان، انجام پژوهشهای آتی در وسعت بزرگتر توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

Procrastination ، Leadership ، Nurse Administrators ، Hospital Nursing Staff ، Social Welfare ، تعلل ورزی ، رهبری ، مدیران پرستاری ، کارکنان پرستاری بیمارستان ، تامین اجتماعی