بررسی صرفی فعل ماضی در تاریخ جهانگشای جوینی

«فعل» کلمهای است که انجام دادن کار یا روی دادن حالتی را در یکی از زمانهای گذشته، حال یا آینده بیان کند. فعل، مهمترین بخش گزاره و مرکز جمله است که با شناسه همراه است. تاریخ جهانگشا مهمترین اثر عطاملک جوینی است. نثر کتاب مصنوع و متکلف و در زمرهی بهترین متون تاریخی بازمانده از عصر مغول است. روش گردآوری مطالب، کتابخانهای و روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی میباشد. هدف این پژوهش، بررسی صرفی فعل ماضی تاریخ جهانگشا و نحوهی کاربرد هر یک از افعال در این اثر است. دلیل انتخاب فعل ماضی، کابرد زیاد آن در این کتاب است و این که تنها یک فعل انتخاب ده است، به جهت مجال اندک مقاله می باشد. از لحاظ آماری بیشترین افعال ماضی به کار رفته، ماضی ساده و کمترین ماضی ساده استمراری و بعید است.

کلیدواژه ها:

فعل ، ساخت صرفی ، فعل ماضی ، تاریخ جهانگشا.