مشخصه های رویشگاهی موثر در پراکنش گونه های انحصاری و گچ زی غرب سمنان

حفر تعداد زیادی از معادن گچ در غرب سمنان، موجبات حذف گونه های گچزی بومی از رویشگاه­ها  را ایجاد کرده است. در این ارتباط، مطالعات محدودی در خصوص سازش پذیری اکولوژیکی گونه‎ها در چنین رویشگاه هایی انجام شده تا بر مبنای آن بتوان، اقدامات موثر علمی و گسترده ای برای "حفاظت"، "احیاء" و "بهره برداری" از اکوسیستم های مرتعی، به عنوان سه مولفه رویکردی مرتبط با مدیریت مراتع، انجام داد. نمونه برداری از خاک و گیاه در ۳۸ ایستگاه و ۱۱۵ پلات در سطوح ارتفاعی مختلف از سطح دریا در یک مثلث که در حد فاصل بین لاسجرد و مومن آباد در ارتفاعات پایین و افتر در ارتفاعات بالاتر انجام شد. خصوصیات (pH و هدایت الکتریکی یا EC)  و سایر آنالیزهای خاک مورد بررسی قرار گرفت. ازهمبستگی های درونی CCA  برای ارزیابی اهمیت متغیرهای محیطی استفاده شد.  نتایج حاصل از بررسی ارتباط پراکنش گونه های گچ­زی با مشخصه های توپوگرافی و خاکی رویشگاه­های مذکور، بیانگر آن است که ارتفاع، مقدار گچ با محتوی سدیم، هدایت الکتریکی (EC) و اسیدیته (pH)، نقش موثری در سازش پذیری و بقای گونه­های گچزی دارد. ۴ رویشگاه افتر، لاسجرد و مومن­آباد، رویشگاه های آهکزی و رویشگاه های متمایل به شور در منطقه شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

رویشگاه های گچی ، اکوسیستم های مرتعی ، افتر ، مومن آباد