علل تخریب مراتع در کشور و راهکارهای برون رفت از وضعیت پیش آمده

مراتع کشور با توجه به تنوع گسترده اکولوژیکی و رویشگاهی، بخش عمده گونه های گیاهی، جانوری و سایر میکروارگانسیم ها را در خود جای داده است. در عین حال، این اکوسیستم ها، به شدت شکننده بوده و در معرض خطر تبدیل به رویشگاه های تخریب شده و بیابانی قرار گرفته است. بخش عمده ای از مراتع در ایران، تحت سیطره اقلیم های بیابانی، خشک و نیمه خشک قرار دارد و با تجربه تغییر اقلیم، گرم شدن کره زمین و از همه بالاتر، ظهور پدیده خشکسالی ممتد، در معرض تغییرات اساسی است. کاهش تولید، پائین آمدن حالت ارتجاعی و ظرفیت بازسازی، انقراض گونه ها و جابجایی مرز جوامع گیاهی، از جمله این تغییرات هستند. در چنین شرایطی، بهره برداری از این اکوسیستم ها از طریق چرای دام، تغییر کاربری، توسعه بهره برداری از معادن و تاثیرگذاری سایر برنامه های عمرانی و توسعه ای، به دلیل کم توجهی به مسائل محیط زیستی، زمینه تخریب و زوال کامل این رویشگاه ها (شکل۱) را فراهم می کند و بستر مناسب برای بیابان زایی و تولید ریزگردها، به وجود می آید (جلیلی، ۱۳۹۶الف).