انرژی، شکوفایی و بهزیستی ذهنی: یک مدل میانجی گر تعدیل شده

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه انرژی کارکنان و بهزیستی ذهنی در قالب یک مدل میانجی گر تعدیل شده بود که در آن شکوفایی به عنوان میانجی گر و انگیزه اجتماع یار به عنوان تعدیل گر مورد بررسی قرار گرفتند. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه پژوهش شامل ۱۹۳ نفر از پرستاران بیمارستان بقایی ۲ شهر اهواز بود که به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: مقیاس انرژی آتواتر و کارملی، مقیاس شکوفایی داینر و همکاران، مقیاس بهزیستی ذهنی داینر و همکاران، و مقیاس انگیزه اجتماع یار گرنت و سامانث. ارزیابی الگوی نظری پژوهش و اثرات غیرمستقیم، از طریق مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) و با استفاده از نرم افزار Smart-PLS۳ انجام شد. همچنین، بررسی اثرات تعدیلی با استفاده از افزونه PROCESS v۳.۵ در نرم افزار SPSS-۲۴ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که انرژی کارکنان در کار با شکوفایی (۰۰۰۱/۰p< ،۶۱/۰β=) و بهزیستی ذهنی (۰۳۰/۰p< ،۱۴/۰β=) رابطه مثبت و مستقیمی دارد. همچنین، نقش میانجی گر شکوفایی در رابطه بین انرژی و بهزیستی ذهنی تایید شد (۰۰۰۱/۰p< ،۴۰/۰β=). در نهایت، نتایج نشان داد که تعامل انگیزه اجتماع یار و انرژی بر شکوفایی و بهزیستی ذهنی کارکنان اثر منفی و معنی داری دارد. براساس نتایج این پژوهش، بهزیستی ذهنی کارکنان که از شاخص های سلامت روانی است، تحت تاثیر متغیرهای فردی همچون انرژی، شکوفایی و انگیزه اجتماع یار است.

کلیدواژه ها:

انرژی ، شکوفای ، بهزیستی ذهنی ، انگیزه اجتماع یار ، مدل میانجی گر تعدیل شده