تدوین و اعتباریابی برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه (PTG) و اثربخشی آن بر تاب آوری و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون
محل انتشار: دوفصلنامه روانشناسی فرهنگی، دوره: 7، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 84
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCUP-7-1_016
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1402
چکیده مقاله:
رشد پس از ضربه بر این واقعیت تاکید دارد که افراد بعد از مواجهه با رویدادهای تنش زا، در ابعاد روان شناختی، بین فردی و محیطی تغییرات مثبتی را تجربه می کنند. پژوهش حاضر با هدف تدوین و اعتباریابی برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه و اثربخشی آن بر تاب آوری و آسایش روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که با استفاده از نمونه گیری داوطلبانه و در دسترس تعداد ۳۰ بیمار انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارها شامل پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون و آسایش روان شناختی ریف بود. برنامه درمانی در طی ۱۲ جلسه برگزار شد و پس از گذشت دو ماه مجدد از گروه آزمایش پیگیری به عمل آمد. نتایج نشان داد که میزان شاخص نسبت روایی محتوایی (CVR) ۸۶/۰ و میزان شاخص روایی محتوایی (CVI) ۹۱/۰ به دست آمده است و با مقایسه این میزان با مقدار مورد قبول در هر دو شاخص، میزان روایی محتوایی برنامه قابل قبول است. همچنین، تحلیل کوواریانس نشان داد مقدار F به دست آمده برای متغیر تاب آوری و آسایش روان شناختی معنی دار است و برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه بر تاب آوری و آسایش روان شناختی موثر است (۰۱/۰>P). نتایج تحلیل اندازه گیری مکرر جهت بررسی میزان ماندگاری تاثیر برنامه آموزشی بر تاب آوری و آسایش روان شناختی معنی دار است (۰۱/۰>P). برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه به عنوان برنامه ای موثر و ویژه می تواند برای ارتقای تاب آوری و آسایش روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون استفاده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نشمیل رضایی
دانشجوی دکتری تخصصی روان شناسی، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
فرامرز سهرابی
استاد، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
احمد برجعلی
استاد، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
علی دلاور
استاد، گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
حسین اسکندری
استاد، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :