نقش فاکتورهای آمادگی حرکتی ژیمناست ها در پیش بینی عملکرد اجرایی در شرایط روانی کم فشار و پرفشار

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فاکتورهای آمادگی حرکتی در پیش بینی عملکرد اجرایی ژیمناست ها در شرایط روانی کم فشار و پرفشار بود. نمونه آماری پژوهش شامل ۴۰ نفر از ژیمناست های ماهر ۱۰ تا ۱۲ سال شهر تبریز بود که به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. بدین منظور فاکتورهای آمادگی حرکتی ژیمناست ها سنجیده و عملکرد اجرایی آنها در دو شرایط روانی کم فشار و پرفشار مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور ایجاد شرایط پرفشار از حضور ارزیاب عملکرد و تماشاگران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (همبستگی و رگرسیون خطی) در نرم افزار SPSS انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که فاکتورهای آمادگی حرکتی عملکرد ورزشکاران در شرایط پرفشار را پیش بینی می کند (۰۵/۰≤P). پس می توان چنین نتیجه گیری کرد که فاکتورهای آمادگی حرکتی ممکن است باعث تغییر پاسخ فرد به شرایط استرس زا بوده و عملکرد ورزشکار را در شرایط روانی پرفشار تحت تاثیر قرار دهد.

کلیدواژه ها:

آمادگی حرکتی ، ژیمناستیک ، عملکرد ، شرایط روانی