مقایسه تاثیر ۶ هفته تمرین هوازی و تمرین تناوبی خیلی شدید بر بیان uPA و uPARدر بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

مقدمه و هدف: در چند دهه گذشته، پژوهش در زمینه نقش فعالیت بدنی در پیشگیری از ابتلا به سرطان و پیشرفت بیماری، موضوع مورد توجه بسیاری از پژوهشگران بوده است. هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر ۶ هفته تمرین هوازی و تمرین تناوبی خیلی شدید بر بیان uPA و uPAR در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: ۲۴ سر موش balb c ماده مبتلا به سرطان پستان، به طور تصادفی به ۳ گروه تومور (T)، تومور+تمرین هوازی (T+AE) و تومور+تمرین تناوبی شدید (T+HIIT) تقسیم شدند. گروه T+AE، تمرین استقامتی فزاینده دویدن روی نوارگردان را به مدت ۶ هفته/۵ روز/۶۰ دقیقه اجرا کردند. گروه T+HIIT، ۶ هفته/۳ روز/۶۰ دقیقه، پروتکل تمرین تناوبی خیلی شدید را اجرا کردند. سپس موش ها کشته شدند، بافت تومور برداشته و در نیتروژن مایع فریز شد. بیان ژن های uPA و uPAR به روش Real Time-PCR سنجیده شد. ΔCT، ΔΔCT، Fold change، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی، در سطح معناداری (۰۵/۰>P) با نرم افزار GENEX محاسبه شد. نتایج: پژوهش حاضر نشان داد در گروه T+AE در مقایسه با گروه T، بیان uPA و uPAR، به ترتیب ۰۷/۲ و ۵۵/۲ برابر کاهش (۰۰/۰P=) یافت. در گروه T+HIIT در مقایسه با گروه T، بیان uPA و uPAR، به ترتیب ۲۵/ ۴ و ۷۴/۷ برابر کاهش (۰۰/۰P=) و در گروه T+HIIT در مقایسه با گروه T+AE، بیان uPA و uPAR، به ترتیب ۰۴/۲ و ۰۳/۳ برابر کاهش (۰۰/۰P=) یافت. نتیجه گیری: تمرین هوازی و تمرین تناوبی خیلی شدید احتمالا با کاهش بیان uPA و uPAR، در پیشگیری از پیشرفت بیماری سرطان پستان موثر است.

کلیدواژه ها:

سرطان پستان ، تمرین هوازی ، تمرین تناوبی خیلی شدید ، فعال کننده پلاسمینوژن یوروکیناز ، گیرنده فعال کننده پلاسمینوژن یوروکیناز