اولویت بندی سطح کارایی شاخص های آرام سازی در معابر شهری

یکی از عوامل مهم در بروز تصادفات، عامل سرعت است. امروزه برای کنترل سرعت و حجم ترافیک از روش های آرام سازی استفاده می شود. هدف اصلی این مطالعه، اولویت بندی سطح کارایی شاخص های آرام سازی در معابر شهری است. این مطالعه از لحاظ تحقیقی، کاربردی و با استفاده از پرسش نامه به جمع آوری داده ها پرداخته شد و علاوه بر این، در مرحله بعد با استفاده از نظرات کارشناسان و نیز با به کارگیری مدل تحلیل سلسله مراتبی داده ها اقدام به وزن دهی شاخص های آرام سازی کرده و درنهایت در قالب مدل تاپسیس میزان کارایی روش های مختلف آرام سازی مورد ارزیابی قرار گرفته است. براساس داده های آماری شاخص های مختلف در خصوص روش های آرام سازی ترافیک شهری، به ترتیب روش های افزایش سخت گیری بر اجرای قوانین با میزان ضریب Ci* ۴۳۵/۰ در رتبه اول و نمایش گرهای متغیر سرعت با میزان ضریب ۴۳۴/۰ در رتبه دوم و نیز در رتبه های پایانی شیوه های راه بند و نیمه راه بند هرکدام با میزان ضریب ۱۵۲/۰ قرار گرفتند. با توجه به نتیجه رتبه بندی مبنی بر ارجحیت سخت گیری بر اجرای قانون، اهمیت نظارت و هم چنین آگاه سازی شهروندان بر شیوه های صحیح رانندگی بیش از پیش مهم به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

سیستم حمل ونقل ، آرام سازی ، کارآیی ، تاپسیس ، تحلیل سلسله مراتبی داده ها