پیشگیری از وقوع بحران های مرزی و جنگ مبتنی بر رویکرد مدیریتی مقام معظم رهبری (بازه زمانی ۱۴۰۱-۱۳۶۸)

بحران های مرزی و جنگ همچون: بحران خطرآغاز مجدد جنگ در پی ارتحال امام (ره) و امیدواری دشمنان به پایان کار انقلاب، جنگ اول و دوم خلیج فارس، خروج آمریکا از افغانستان و حاکمیت طالبان براین کشور و تحرکات و درگیری نظامی آذربایجان با ارمنستان در نوار مرزی ایران، چنانچه با تدبیر به هنگام رهبری و فرمانده کل قوا مبنی بر تقویت آمادگی های دفاعی و در مواردی اعلام بی طرفی و عدم دخالت نظامی، پیشگیری نمی شد، ممکن بود صدمات جبران ناپذیری از سوی استکبار بر کشور وارد گردد. این مقاله به دنبال پاسخ به آن است که: رهبری نظام، چگونه از بروز بحران های مرزی و جنگ در دوره زعامت خود (۱۴۰۱-۱۳۶۸) پیش گیری کرده اند؟ روش انجام تحقیق به صورت توصیفی و تحلیل مضمون و به شیوه ی کیفی می باشد. در فرایند مقاله، پس از بررسی مفاهیم و ویژگی های بحران و مدیریت بحران، بحران های مورد مطالعه بازخوانی، سپس به تحلیل مضمون تعداد نه سخنرانی، مواضع، و بیانات مقام معظم رهبری و فرمانده کل قوا در مقطع بحران ها پرداخته شد. یافته ها بیانگر آن است که، از میان تعداد ۷۸ مفاهیم و مضامین استخراج شده، تعداد ۳۸ مضمون پایه ای، ۳۴ مضمون سازمان دهنده و ۶ مضمون فراگیر شناسایی شد و برمبنای تفسیر داده ها می توان گفت فرمانده کل قوا با تکیه بر برخی مولفه های مدیریتی خود همچون: دشمن شناسی، بصیرت و آگاهی بخشی، مردم گرایی، استکبارستیزی، معنویت گرایی و ارکان اجرایی و نظامی، توانستند از وقوع بحران های مرزی و جنگ در دوره ی زعامت خود پیشگیری نمایند و کشور و مردم را از آسیب های احتمالی دور نمایند.

کلیدواژه ها:

رهبری ، بحران ، مدیریت بحران ، بحران مرزی و جنگ