بررسی اثر عامل تورم زا بر خواص نانوذرات مزوپور هیدروکسی آپاتیت سنتز شده دردمای پایین

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 52

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICC10_043

تاریخ نمایه سازی: 16 بهمن 1402

چکیده مقاله:

نانوذرات هیدروکسی آپاتیت مزوپور، پتانسیل استفاده به عنوان یک حامل دارویی در سیستم های رهایش دارو را نشان داده است.تاکنون روش های متفاوتی در سنتز این دسته از مواد بکار رفته است. در این پژوهش نقش عامل تورم زا بر ویژگی های حفرات ومورفولوژی نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت سنتز شده در دمای پایین مورد مطالعه قرار گرفته است. ۱-دودکانتیول در نقش عاملتورم زا و ستیل تری متیل آمونیوم برماید در نقش سورفکتانت کاتیونی به عنوان قالب گیر مورد استفاده قرار گرفتند. دو نمونه با نسبت متفاوت سورفکتانت کاتیونی به ۱-دودکانتیول در دمای ۶۰⁰C با استفاده از روش خودچینشی سنتز شدند.نتایج آزمون های پراش پرتو ایکس تحت زوایای بالا و پایین WAXRD –LAXRD تبدیل فوریه پرتو مادون قرمز FTIR، جذب و واجذب نیتروژن از نمونه های سنتز شده نشان داد با افزایش عامل تورم زا، افزایش در قطر تخلخل ها همراه با کاهش در سطح ویژه وافزایش حجم تخلخل ذرات دیده می شوند. ۱-دودکانتیول به عنوان عامل تورم زا تحت شرایط بازی تجزیه شده و بخش آنیونیمولکول آن جذب قسمت کاتیونی مولکول سورفکتانت کاتیونی سی تب شده که در ادامه تورم مایسل را به دنبال خواهند داشت.تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشر میدانی FESEM نمونه ها ذراتی با مورفولوژی میله ای شکل را نشان دادند که با افزایش میزان عامل تورم زا، نسبت طول به قطر ذرات کاهش یافته است. حضور عامل تورم زا سبب کاهش ثابت دی الکتریک آب و افزایشنیروی دافعه بین یون های متقابل سورفکتانت کاتیونی سی تب (یون برم) در مایسل شده که کاهش طول به قطر نانوذرات را بهدنبال خواهد داشت. با توجه به نتایج بیان شده می توان اظهار داشت که استفاده از عامل تورم زای ۱-دودکانتیول نقش بسزایی درافزایش قطر تخلخل و همچنین تغییر در مورفولوژی نانوذرات ایفا می کند

نویسندگان

لیلا بختیاری

دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی

جعفر جوادپور

دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی

حمیدرضا رضایی

دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی

محمد عرفان

دانشکده داروسازی دانشگاه شهید بهشتی

محمدعلی شکرگزار

انستیتو پاستور ایران