اولویت بندی شهرداریها در ارتقاء کیفیت زندگی در محیط شهری

واژه کیفیت زندگی سرچشمه روشنی ندارد. کیفیت زندگی اگرچه جذابیت و معنی عام دارد, یک تعریف پذیرفته عام ندارد. هر عبارتی که در تعریف کیفیت زندگی بکار رود, کیفیت زندگی یک فرد به حقایق عینی و خارجی زندگی اش و دریافت ها و ادراکات درونی و ذهنی او از این عوامل و نیز از خودش وابسته است. هدف این مقاله اولویت بندی شهرداریها در ارتقاء کیفیت زندگی در محیط شهری می باشد. در نتیجه می توان گفت توسعه دولت الکترونیک با ایجاد دفاتر الکترونیک خدمات شهری و استفاده از فناوری اطلاعاتی و ارتباطی جهت تشکیل مشارکت مجازی شهروندان، نهادینه سازی و فرهنگ سازی حضور مردم برای مشارکت، تقویت و هویت محله ای و مشارکت محله ای و بومی گرایی، ایجاد انگیزه و آشنا کردن شهروندان به طریق عقلانی از منافع اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مشارکت شان، ایجاد بستر مناسب برای مشارکت و حضور مردم، اطلاع رسانی به موقع و صحیح و عمومی برای حضور مشارکت مردم، فضاسازی برای بازدید مستمر شهروندان از برنامه های شهرداری است. لزوم تقویت شاخص ها مشارکت شهروندی در جهت دستیابی به توسعه پایدار، نیازمند بسترسازی زمینه حضور مردم در عرصه عمومی است. ازآنجائی که شهر به عنوان یک سیستم درنظر گرفته شده و مشارکت مردمی به عنوان جزئی از سیستم است و یکی از عوامل تاثیرگذار در سیستم می باشد، در این تحقیق اولویت بندی شهرداریها در ارتقاء کیفیت زندگی در محیط شهری پرداخته شد.

کلیدواژه ها:

حضور مردم ، مشارکت ، توسعه پایدار