بررسی و ارزیابی جایگاه مدیریت شهری در ایران بر اساس شاخص های حکمروایی خوب (نمونه مورد بررسی: شهر کرج)

الگوی حکمروایی شهری به عنوان بدیلی برای الگوی سنتی مدیریت شهری بر گذار از نقش ساختارهای رسمی به عنوان محور تصمیم گیری به سوی نقش یابی جامعه مدنی در اعمال حقوق دموکراتیک و انجام وظایف تاکید دارد. این در حالی است که به نظر می رسد استانداردهای حکمروایی شهری، در کشورهای درحال توسعه، چندان مورد توجه قرار نگرفته است. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی، بدنبال بررسی و ارزیابی جایگاه مدیریت شهری در ایران بر اساس شاخص های حکمروایی خوب در شهر کرج است. گردآوری داده ها با مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام شد. جامعه آماری نیز شامل گروه متخصصین برنامه ریزی شهری است که با نمونه گیری گلوله برفی، ۳۰ نفر انتخاب گردید. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون تحلیل عاملی، آزمون تک نمونه ای T، و الگوی تحلیل یکپارچه ANP با کمک نرم افزارهای SPSS و ANP استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داد که، شکل گیری حکمروایی خوب شهر با ضریب T ۳۴۴/۱ ، براساس نیازها و تمایلات شهروندان در حد متوسط است. همچنین، شاخص امنیت(با ضریب ۷/۹۳۸ =T) و قانون مداری(با ضریب ۷/۴۹۰ =T) بالاترین امتیار را کسب کرده است. طبق مدل ANP شاخص های شفاف سازی(C)؛ کارآیی و اثربخشی(E)؛ مسئولیت پذیری و پاسخگویی(F)؛ و وفاق محور(G) در ناحیه چهارم با سازوکاری شکننده و نیازمند بازنگری جدی قرار دارند. در نتیجه برای دستیابی به حکمروایی خوب شهری، تقویت تشکل های مردمی، تقویت فضای رقابتی، شفاف سازی، تقویت سازوکارهای اجرایی و برنامه ریزی، و حذف دیوانسالاری ضروری است.خوب شهری، تقویت تشکل های مردمی، تقویت فضای رقابتی، شفاف سازی، تقویت سازوکارهای اجرایی و برنامه ریزی، و حذف دیوانسالاری ضروری است.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، حکمروایی خوب ، مشارکت ، جایگاه مدیریت شهری ، شهر کرج