ساخت و اعتباریابی مقیاس استیگمای عموم کووید-۱۹ در جمعیت ایرانی

مقدمه: ابزارهای اندازه گیری انگ زنی اجتماعی برای بیماری های واگیردار و تهدیدکننده سلامتی مانند ایدز ساخته شده است. در زمینه اندازه گیری انگ زنی اجتماعی عموم کووید-۱۹ ابزار مشخص اندازه گیری وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر ساخت و اعتباریابی انگ زنی اجتماعی عموم کووید-۱۹ بر روی جمعیت ایرانی بود. روش: پژوهش حاضر کمی از نوع هنجاریابی بود. تعداد ۳۲۲ نفر از افراد بالای ۱۸ سال ساکن در شهر اصفهان که تمایل به شرکت در پژوهش داشتند، از طریق فراخوان اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. برای ساخت مقیاس، ابتدا با ۴۰ نفر از افراد (۲۰ نفر بدون سابقه ابتلا به کرونا و ۲۰ نفر با سابقه ابتلا به کرونا)، مصاحبه های عمیقی انجام شد. بر اساس تحلیل محتوای مصاحبه ها و نظریه فلان و لینک (۲۰۱۳) پرسشنامه اولیه با ۲۰ گویه طرح ریزی شد. برای بررسی روایی از روایی صوری، شاخص روایی محتوا و روایی سازه استفاده شد. برای بررسی پایایی از ضریب همسانی درونی آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها: فرم نهایی پرسشنامه با ۱۲ گویه و ۳ عامل تصورات قالبی، احساس های منفی و رفتارهای اجتنابی از روایی صوری، شاخص روایی محتوا و روایی سازه مناسب برخوردار است. ضریب آلفای کرونباخ بالای ۰.۷ نشان دهنده ی پایا بودن این پرسشنامه است. نتیجه گیری: پرسشنامه انگ زنی اجتماعی عموم کووید-۱۹ از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار است و می توان از آن به عنوان یک ابزار علمی و معتبر در سنجش انگ زنی اجتماعی کرونا استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

اعتباریابی ، انگ زنی اجتماعی عموم ، کووید-۱۹