بررسی تاثیر کمرویی و انزواطلبی دانش آموزان ابتدایی در یادگیری

گوشه گیری و انزوا یکی از مهم ترین مشکلات دانش آموزان در جوامع کنونی است. از نظر روان شناسی به حالتی که کودکان دائما ترجیح می دهد فعالیت های خود را به تنهایی و بدون حضور دیگران انجام دهد گوشه گیری گفته می شود. دانش آموزان گوشه گیر ترجیح می دهد که به تنهایی بازی کند، کم تر در جمع حضور پیدا می کند و می توان علائمی از اختلالات کم رویی و خجالتی بودن را در آنان مشاهده کرد چرا که این موارد کاملا با یکدیگر در ارتباط هستند. در سنین ابتدایی زندگی یعنی بین سن یک تا دو سال عمدتا والدین شخصیت کودک را شکل می دهند اما از این سن به بعد کودک است که در تعامل با دیگران و بازی با هم سن و سالان خود موارد زیادی را یاد گرفته و می آموزد. لذا هدف تحیق حاضر بررسی تاثیر کمرویی و انزواطلبی دانش آموزان ابتدایی در یادگیری آنان بود به همین منظور با استفاده از منابع و مراجعی و نظریه های دانشمندان و صاحبنظران در ارتباط با موضوع و همینطور مقالات و تحقیقاتی که در این رابطه صورت گرفته است اطلاعات لازم گردآوری گردید. نتایج نشان داد که با دادن مسئولیت و همچنین تقویت و پاداش جهت بالا بردن انگیزه و اعتماد به نفس، می توان از میزان کم رویی و انزواطلبی دانش آموزان کاهش داد.

کلیدواژه ها:

کمرویی ، انزواطلبی ، دانش آموزان ، مدرسه ، معلم.