ساخت و مشخصه یابی داربست شبکه ای مهندسی بافت بر پایه پلی کاپروالکتون دی ال /پلی اتیلن گالیکول دی آکریالت /هیدروکسی آپاتیت

هدف از این تحقیق، ساخت داربست مهندسی بافت استخوان از طریق برقراری اتصال عرضی رادیکالی بین زنجیرههای پلی اتیلن گالیکول در حضور پلی کاپروالکتون و ذرات هیدروکسی آپاتیت و خروج ذرات کلرید سدیم به عنوان تخلخل زا است. نمونههای ساخته شده با استفاده از روشهای میکروسکوپ الکترونی روبشی )SEM ،)طیف نگاری مادون قرمز )FTIR )و پراش پرتو ایکس )XRD )مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین درصد تخلخل و اندازه آنها، در صد تورم، درصد کسر ژل و خصوصیات مکانیکی ارزیابی گردید. درآزمون FTIR مشخص شد که اتصاالت عرضی در بین زنجیرههای پلی اتیلن گالیکول برقرار شده است. داربستهای تهیه شده ساختاری متخلخل با اندازه تخلخل بین ۱۰۰ تا ۱۳۰ میکرومتر و درصد تخلخل در حدود ۷۰ را نشان دادند. نتایج نشان داد که با افزایش نسبت پلی اتیلن گالیکول )PEG )به پلی کاپروالکتون )PCL )درساختار، در صد تورم به میزان ۱۱ درصد افزایش یافت و مدول فشاری نیز کاهش یافت. با افزودن ذرات هیدروکسی آپاتیت (HA (به این شبکه پلیمری در صد تورم به میزان ۴ درصد کاهش یافت و مدول فشاری از ۹۶/۰ به ۱۲۲/۱ مگاپاسکال افزایش یافت. همچنین مشاهده شد که همه شبکههای هیدروژلی دارای درصد کسر ژل مشابه به طور میانگین ۹۴ درصد هستند. نتایج نشان داد، داربست شبکهای پلی کاپروالکتون دی ال/پلی اتیلن گالیکول دی آکریالت/هیدروکسی آپاتیت پتانسیل استفاده در مهندسی بافت را دارند.

کلیدواژه ها:

داربست متخلخل ، مهندسی بافت استخوان ، پلی اتیلن گلایکول ، پلی کاپرولاکتون ، هیدروکسی آپاتیت